Şu an çok kötüyüm. Bir takım yanlışlarımdan dolayı 3 milyon TL ye yaklaşan borçlarım var. Çıkış yolu bulamıyorum. Bankalar icra işlemlerine başlıyorlar. Bir yere girip çalışamıyorum çünkü maaşında haciz olacak eski bir beyaz yaka yöneticiyi kimse almak istemiyor istemez de. Haciz edecek bir şey bulamayacak olan bankaların avukatları o arada kısmi de ödeme yapamayacağım için muhtemelen tazyik hapsi isteyecekler bir de üstüne içeride yatacağım. Limon satıp savaşayım istiyorum limon alacak param yok üstelik limon satma ile de bu borcu ödemem imkansız.  Yaşlı anneme gidecek ve oturduğu evi isteyecek vicdansızlar da olacak. Tek olsam mühim değil çocuklarıma kadar bulaşacaklar. Bir yerden başlayıp yavaş yavaş borcu ödemek için savaşmak istiyorum. Ama hem banka hem şahsi alacaklılardan sözlerinden yılıyorum ödeme yapacak durumum olsa ben kendimi aratır mıyım ben 44 yaşıma kadar bırak krediyi borcu fatura aksatmamışım. Kendini anlatmaya kalkarsın insanlar bankalar duymaz bahane algılar anlamaz. İş için destek istersin dilenci muamelesi görürsün çünkü sen bitmişsindir. Çocuklarıma bir simit alamıyorum desem de kimsenin umrunda olmaz. Bu şartlarda boğuluyorum. İntihardan başka çözüm gelmiyor. Ardımdan reddi miras yaparlar kurtulurlar. İntihar etmesem bu şekilde yaşamak çok onursuzca geliyor çünkü hasbelkader bir yerde gülsen bir şeye şu kadar borcu var halen etrafta dolanıyor derler. Kimse anlamaz ağa. Çocuklarımı çok seviyorum ama böyle babaları sağ olacağına ölü olsun. Sevgilimi beni hayata bağlayan en güzel değerimi çok seviyorum ama bendeki karanlığa onu da niye mahkum edeyim. Eski eşim insanlığına kefil olduğum 24 yıl her şeyi paylaştığım kadın bile anlamadı beni ki başkaları nasıl anlasın. Evet elbette yaşamak çok güzel ben de yaşamayı seviyorum mücadele etmek istiyorum ama mücadele ederken insanların benim hakkımdaki aşağılayıcı sözlerine katlanamam. Keşke dolandırıcı olsaydım hem bankalara hem şahıslara aldığım paralarla viski içerken fotoğrafımı yüzsüzce atsaydım iki gün dolandırıcı üçüncü gün beyefendi derlerdi. Namusumla borçlarımı kapatmak için borç aldım yetişemedim, ödeyemedim ödeyemiyorum ama ödemeyeceğim demiyorum ama ne zaman sorusunun baskısı altında inim inim inliyorum. Evet ben de istemezdim intihar etmek. Kolay zanneden olur, duygu sömürüsü diyen olur olur da olur. Çıkamıyorum dışarı çıkıp çay içecek param yok başlangıç için artık bana güvenecek kişi de yok. Çok yoruldum tükendim bittim. İstemezdim böyle olmasını. Bir tek çocuklarımdan af diliyorum. Gerisinden sadece beni gerçekten sevenler anlar onun dışındakiler de haklarını helal etsinler. Çok uzatacak bir şey yok. Kendimi mi assam çay mı demlesem şimdi bilmiyorum