mrb,
2010 yılında araç içi trafik kazası geçirdim, 1,5 yıla yakın yatalak yaşadım, ailem bana bakması için yabancı uyruklu bakıcıyla anlaşmışlar. oğlum çalışamamamdan faydalanıp velayeti alma planları yapıyordu, acilen para kazanmalıydım. işe gitmek ütopikti zira sandalyeye bağlıydım. bende bakıcıyı organize eden firma yetkilisi ile anlaştım. ben internette ilan verip müşteri bulacaktım, oda elemanı müşterinin evine götürüp komisyon alıyordu. sonrada bana % 30unu ödüyordu. işler yolunda gitti: değnekle yürümeye başladım ve tek başıma oğluma bakabiliyordum.
2yıl böyle geçti. artık velayeti garantilemiştim. ancak 2 hafta önce cuma sabahı (06:00) sivilpolisler gelip evde pasaport vs aradı. çok şükür ben hiç eleman görmdiğim için herhangi bir belge yoktu. emniyete gittik, nezarete koydular. 5-6 yabancı yuruklu bakıcı iş yaptığım adamları şikayet etmiş (dosyada gizlilik var bakıp suçlamayı göremiyorum. tahminim: zorla çalıştırdılar, pasaportumuza el koydular, birde sanırım fuhuşla ilgili bişey, hakim çok sorguladı), 8 ay telefonlar dinlenmiş bende zincirin içine girmişim. 1 nisanda mahkemeye çıktık. 3 gece 4 gün o tuhaf insanlık dışı yerde (nezaret) kaldıktan sonra....16 kişiydik. biri karakolda salındı, 5'i tutuklandı, benle birlikte 10 kişi serbest bırakıldı.
davanın açılmasını beklerken ruh sağlığımı yitirdim. 4 yıl velayet için savaştığım can'ı babasına vermeyi düşüyorum. birileri "insan kaçakcılığı..." diyor bazıları "göçmen..." ama ikisinin başında da "ÖRGÜT" var. örgüt nedir bilmiyorum ve15 kişi arasında 1 kişiden başka tanıdığım yok.
hiç enerjim yok sadece çay içiyorum (4 gün içmeyİnce çok özledim) uyudum, ağladım, elimde sadece ifadem var, günde100 kere okuyorum. site yönetimi mesajı yok sayabilir, saygı duyarım ama cidden çok zor durumdayım.
hukukçu uzmanların mesleki deneyimini ve şahsi kanaatini kullanarak başıma daha neler geleneğinin yorumunu yapmalarını rica ediyorum. 4 gün, koltuk değneğiyle mobil olan ve ufak bir çocuğu olan biri olarak çok zorlandım. anlamanız çok güç ama yinede empati yapacağınızı düşünerek sorunu paylaşıyorum.
sevgiler, yasemin
2010 yılında araç içi trafik kazası geçirdim, 1,5 yıla yakın yatalak yaşadım, ailem bana bakması için yabancı uyruklu bakıcıyla anlaşmışlar. oğlum çalışamamamdan faydalanıp velayeti alma planları yapıyordu, acilen para kazanmalıydım. işe gitmek ütopikti zira sandalyeye bağlıydım. bende bakıcıyı organize eden firma yetkilisi ile anlaştım. ben internette ilan verip müşteri bulacaktım, oda elemanı müşterinin evine götürüp komisyon alıyordu. sonrada bana % 30unu ödüyordu. işler yolunda gitti: değnekle yürümeye başladım ve tek başıma oğluma bakabiliyordum.
2yıl böyle geçti. artık velayeti garantilemiştim. ancak 2 hafta önce cuma sabahı (06:00) sivilpolisler gelip evde pasaport vs aradı. çok şükür ben hiç eleman görmdiğim için herhangi bir belge yoktu. emniyete gittik, nezarete koydular. 5-6 yabancı yuruklu bakıcı iş yaptığım adamları şikayet etmiş (dosyada gizlilik var bakıp suçlamayı göremiyorum. tahminim: zorla çalıştırdılar, pasaportumuza el koydular, birde sanırım fuhuşla ilgili bişey, hakim çok sorguladı), 8 ay telefonlar dinlenmiş bende zincirin içine girmişim. 1 nisanda mahkemeye çıktık. 3 gece 4 gün o tuhaf insanlık dışı yerde (nezaret) kaldıktan sonra....16 kişiydik. biri karakolda salındı, 5'i tutuklandı, benle birlikte 10 kişi serbest bırakıldı.
davanın açılmasını beklerken ruh sağlığımı yitirdim. 4 yıl velayet için savaştığım can'ı babasına vermeyi düşüyorum. birileri "insan kaçakcılığı..." diyor bazıları "göçmen..." ama ikisinin başında da "ÖRGÜT" var. örgüt nedir bilmiyorum ve15 kişi arasında 1 kişiden başka tanıdığım yok.
hiç enerjim yok sadece çay içiyorum (4 gün içmeyİnce çok özledim) uyudum, ağladım, elimde sadece ifadem var, günde100 kere okuyorum. site yönetimi mesajı yok sayabilir, saygı duyarım ama cidden çok zor durumdayım.
hukukçu uzmanların mesleki deneyimini ve şahsi kanaatini kullanarak başıma daha neler geleneğinin yorumunu yapmalarını rica ediyorum. 4 gün, koltuk değneğiyle mobil olan ve ufak bir çocuğu olan biri olarak çok zorlandım. anlamanız çok güç ama yinede empati yapacağınızı düşünerek sorunu paylaşıyorum.
sevgiler, yasemin