Yüksek ısıdaki yiyecek ve içeceklere konulan balın besin değeri kayboluyor...Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Ziraat Fakültesi Zootekni Bölümü Öğretim Üyesi Doç. Dr. Ahmet Güler, balın 43 derecenin üzerinde ısıya maruz kalması halinde besin değerini yitirdiğini, bu derecenin üzerinde süt veya çaya konulan balın tatlandırıcıdan öteye geçmeyeceğini söyledi. ''Domuz gribi'' ile birlikte birçok hastalık için vücut direncinin artırılması için beslenme uzmanları tarafından tavsiye edilen, yüzyıllardır şifa kaynağı olarak gösterilen balın nasıl tüketileceği de önem taşıyor.

Uzun yıllardır arıcılık üzerine araştırmalarını sürdüren Doç. Dr. Ahmet Güler, balın besin değeri korunarak tüketilmesinin son derece önemli olduğunu vurguladı. İçinde yararlı enzimler, proteinler, asitler, vitamin ve mineraller bulunduran balın besin değerinin son derece yüksek olduğunun altını çizen Güler, balın adeta bir enerji ve şifa kaynağı olduğunu hatırlattı. Balın yüksek derece ısıda besin değerini yitirdiğine işaret eden Güler, şu bilgileri verdi:

''Bal 43 derecenin üzerinde sıcaklığa maruz kaldığında besin değerini yitirir, bu derecenin üzerinde süt veya çaya konulan bal tatlandırıcıdan öteye geçmez. Ilık süt, su veya meyve suyuna, çaya konulabilir. Balın kaynatılması ise bütün besin değerini yitirmesine neden olur. Bal yüksek ısıda kaynatıldıktan sonra tüketiciye sunulduğunda buna kesinlikle bal diyemeyiz.''

''KRİSTALLEŞEN BAL KALİTELİDİR''

Doç. Dr. Ahmet Güler, balın kristalleşmesinin ise halk arasında sanıldığı gibi şekerleşmediğini, bunun ''Bal üretiminde şeker kullanıldığını göstermediğini söyledi. ''Kristalleşen bal kalitelidir'' diyen Güler, balın kristalleşmesinin üretilen bitki çeşidine ve üretim yapılan yerin rakımına bağlı olduğunu kaydetti.
Balın buzdolabına konulmaması uyarısında da bulunan Doç. Dr. Güler, buzdolabında balın yapısının bozulacağını hatırlatarak, en iyi saklama koşulunun oda sıcaklığında güneş almayan bir yer olduğunu sözlerine ekledi.

http://www.bugun.com.tr/haber-detay/82122-balisut-veya-cayla-karistirmayin-haberi.aspx

Hicretin 12. senesinde Hz. Ebu Bekir'in (ra) zamanında yalancı peygamber Müseyleme'ye karşı Yemame'de savaş açılmıştı. Bu savaşta sahte peygamberler ve destekçileri bertaraf edilmiş, ancak Hz. Ömer'in çok sevdiği fedakar kardeşi Zeyd de şehit olmuştu.
Baba bir ana ayrı olan Zeyd'in ölümüne çok üzülen Hz. Ömer (ra), bir gün Medine'de Mütemmim'le karşılaştı. Mütemmim de, aynı savaşta öldürülen kardeşi Malik için içli şiirler söyleyerek gözyaşı döküyordu. Hz. Ömer, eğer ben de senin gibi güzel şiir söyleyebilseydim kardeşim Zeyd için içli şiirler söyler kendimi birazcık olsun teselli ederdim, dedi. Mütemmim'in cevabı farklı oldu:

-Ey Ömer dedi, şayet benim kardeşim de senin kardeşin Zeyd gibi Müslümanlar safında müşriklere karşı savaşırken ölseydi ben üzüntülü şiirler söylemez, aksine sevinçli mersiyeler dizerdim. Ne yazık ki benim kardeşim müşriklerin safında Müslümanlara karşı savaşırken öldürüldü. Üzüntümün şiddeti imandan mahrum olarak gitmesindendir..

Bu değerlendirmeyi dinleyen Hz. Ömer, Beni şimdiye kadar böylesine gerçekçi sözle kimse teselli etmedi, diyerek rahatladı..

Kısa bir müddet sonra Yemame'de savaşan taraflar barışı sağlayarak birçok kimse imanla şereflenmiş, hatta bazıları da Medine'ye gelerek çarşı pazar rahatça dolaşır hale bile gelmişlerdi. İşte bu sırada Hz. Ömer, kardeşi Zeyd'i şehit eden adamla Medine çarşısında karşı karşıya geldi. Acısını içine gömerek sorusunu şöyle sordu:

-Kardeşim Zeyd'i şehit eden sen misin? Adam sakin bir sesle cevap verdi:

-Ya Ömer, dedi. Üzüntünün derinliğini anlıyorum. Ancak beni önce bir dinle. Ben senin adaletine güveniyorum. Sonra ne istiyorsan onu yap, diyerek inancını şöyle anlattı:

-Zeyd o savaşta beni küfür üzere iken öldürse de şu anda kavuştuğum iman nimetinden beni mahrum etseydi, Zeyd ne kazanırdı beni imansız olarak cehenneme göndermekle?.. Bununla da kalmadı devam etti:

-Ama dedi, Rabb'imin rahmetine bak ki, Zeyd'in eliyle beni cehenneme göndermedi, beni koruyup iman nasip etti. Benim elimle de Zeyd'e şehitlik verip cennetin şehitlik makamına yüceltti. Konuyu şöyle bağladı:

- Sen bu İlahi takdirin hangi yanından üzüntü duyuyorsun ya Ömer? Benim Zeyd'in eliyle küfür üzere ölmeyip bana iman nasip etmesinden mi, yoksa Zeyd'in savaş şartları içinde benim elimle şehit olup da cennetteki şehit makamına yükselmesinden mi? Kaldı ki işte ben artık inkardan vazgeçerek imana gelen mümin kardeşiniz olarak adaletinize teslim oluyorum. Artık takdir sizin yüce adaletinizdedir!.. Bu sözleri derin bir tefekkürle dinleyen Hz. Ömer'in bir vasfı da vakkaflıktı. Yani doğruyu bulunca anında fren yapıp durmak!. Yine öyle oldu. Aynı vasfını burada da göstererek dedi ki:

-Şükrederim Rabb'ime ki, savaşta kardeşimin şehadetine sebep olan katiline, barışta iman nasip ederek bize din kardeşi eylemiş. Adaletimize güvenerek de gelip bize teslim olmakta mahzur görmemiş.. Sözlerini şöyle bağlar Hz. Ömer:

-Tut elimden de birlikte dolaşalım seninle Medine çarşısında. Kimse seni düşmanlık duygusuyla karşılamasın bundan sonra. Biz seninle din kardeşiyiz artık. Savaş gitmiş barış gelmiştir!. Ve savaştaki kardeş katiliyle barışta kol kola yürürler Medine sokaklarında..

Anlaşılan odur ki, barışta bize güvenip iltica eden samimi insanlara karşı bizim tavrımız da, Hz. Ömer misali kardeşçe olacaktır. Yeter ki mültecilerimiz ilticalarında samimi olsunlar, birlik beraberliğimizin de samimi savunucusu durumuna gelmiş bulunsunlar, bir aykırı düşünceleri söz konusu olmasın... a.sahin@zaman.com.tr

http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=908566&title=hz-omer-savastaki-kardes-katiliyle-barista-nasil-kol-kola-gezdi

Bazı şeyler gündelik gelişmeler gibi algılanır. Dikkatimizi yoğunlaştırır, notlar alır, önemini kavramaya çalışır, destekler ya da eleştiririz. Ardından bir başka gelişme olur, öncekini unutturur. Ama bizler her gelişmeyi parça parça takip etmeye, anlamaya çalışırız.

Oysa birkaç günde eskiyen bu gelişmeler tarihin akışını etkileyecek, belki değiştirecek kadar güçlü etkiler bırakır. Bugünlerde işte bu şekilde izlediğimiz, kalıcı etkiler bırakacağına inandığım gelişmelere tanık oluyoruz. Aslında tarihsel nitelikte gelişmeleri izliyoruz.

İlmik ilmik işlenen, sabırla inşa edilen, özveri ve sorumlulukla yürütülen, geçmişe vefa ve geleceğe inançla yoğrulan bir büyük mücadele var önümüzde. Hiçbir şey yapamasak da tanıklık ediyoruz, notlarımızı alıyoruz, kaydediyoruz, anlatıyoruz.

Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, Cuma ve Cumartesi günleri Erbil ve Basra'da olacak. Başbakan Tayyip Erdoğan'ın 15 Ekim'deki Bağdat ziyaretinden sonra Davutoğlu'nun ziyaretiyle Basra'da konsolosluk açılacak. Türkiye Osmanlı'nın çöküşünden sonra ilk kez Irak'ın Şii bölgesine uzanacak. Sadece Türkmenler, sadece Sünniler değil, Şiiler'le de yakınlaşmayı güçlendirecek. Sadece siyasi alanda değil, ekonomik alanda da güçlü ortaklıklar kuracak.

Attığımız her adım geçmişimizden izler taşıyor. Biz geleceğe yönelirken hafızalarımızı canlandırıyor. Basra ziyareti Birinci Dünya Savaşı'nı götürüyor bizi. Osmanlı-İngiliz mücadelelerine. Dünyanın yeniden şekillendiği yıllarda bölgedeki mücadelenin neden bu kadar şiddetli ve acımasız olduğunu yeniden kavrıyoruz.

Ziyaretin bir başka durağı Erbil. İçerideki açılım ve Bağdat'la çok boyutlu ortaklıktan sonra ilk kez Erbil'e bakan düzeyinde ziyaret yapılacak. Bugüne kadar dışişleri bürokratlarının ziyaretlerinin bile büyük yankı uyandırdığını düşünürsek Davutoğlu'nun, Sanayi Bakanı Zafer Çağlayan'la Erbil'i ziyaret etmesinin ne kadar önemli olduğu ortaya çıkacaktır.

Erbil'de ne yapılır, kimlerle görüşülür, neler konuşulur? Sadece Türk şirketlerinin iş hacminin artırılması mı konuşulur? Yoksa, Kuzey Irak yönetimi ile, bugüne kadar ince ince işlenen bir proje mi sonuçlandırılır? Bu ziyaretin, Bağdat'la geçtiğimiz yıl Temmuz ayında temelleri atılan, 15 Ekim'de 48 mutabakat zaptıyla çerçevesi çizilen "entegrasyon" benzeri anlaşmalardan sonra yapılması son derece dikkat çekici. Bugüne kadar kuzey Irak'la görüşmelere azami dikkat sarfeden Türkiye, Bağdat'la ortaklıktan sonra Erbil'e yöneldi. Zamanlama özellikle dikkat çekiyor. Ziyaret muhtemelen çok önemli sonuçlar doğuracak.

Biz notlar alıyoruz sadece. Ama süreci çok yakından izlemek, notların ötesine geçip tanıklık yapmak gerekiyor ve eksik de olsa bunu başarmaya çalışıyoruz. Çünkü bu notlar tarihe düşülmüş notlar olacaktır. Bu yüzden en başından beri Türkiye merkezli hareketliliğin tarihini yazabilmek istedim.

Küçümsense de, iç politik kaygılarla mahkum edilse de, sabote edilmeye çalışılsa da, yaşanan bazı talihsizlikler umutsuzluğu beslese de farklı bir tarihin yazıldığı gerçeği gizlenemez. Namuslu bir değerlendirme bunu gösteriyor. Yapılanları görmezden gelen yaklaşımlar unutulup gidecek ama temelleri atılan ve bugünlerde biraz da hayretle izlediğimiz gelişmeler geleceğe yönelik kalıcı izler bırakacak.

Suriye ile başarılan özgün ortaklık bir başarı öyküsüdür. Irak'la yapılan da öyle. Suriye ve Irak'la birlikte bir bölgesel oluşumun çekirdeği oluşturuluyor. Ermenistan'la yakınlaşma, yüz yıldır varolan bir sorunun aşılmasına kapı aralamadır. Pakistan ve İran'la yürütülen görüşmeler ve anlaşmalar da öyle. Bütün bunlar hepimizi heyecanlandırması gereken bir büyük hesaptır.

Türk ve Suriyeli bakanların ortak toplantıları sırasında Gaziantep ve Halep'te olmak gerekiyordu. Dün İran'la yapılan anlaşmalar sırasında Tahran'da olmak gerekiyordu. Yarın Rusya ile ortak bakanlar kurulu oluştuğunda Moskova'da olmak gerekiyor. İstanbul'u Bağdat'a bağlayan, Şam'a bağlayan ve şimdi Bahreyn'e bağlayacak olan demiryolu açılış töreninde o bölgede olmak gerekiyor.

Atılan her imzanın yanında olmak gerekiyor. Bir gün Belgrad'da, bir gün Bosna'da, bir gün Baku'da olmak gerekiyor. Türkiye müthiş bir motivasyonla hem hem bölgeyi hem de dünyayı hareketlendiriyor. Bu yüzden Paris'te, Berlin'de, Brüksel'de ve başka merkezlerde bugünlerde bütün dikkatler Türkiye'ye yöneldi.

Küçümsemekle, değersizleştirmekle, karşı durmakla eleştiriyi, uyarıyı ayırmak gerekiyor. Bunu yapamayanların tarihe ve bu ülkeye karşı sorumluluk duygusu tartışılabilir.

Birileri tarih yapıyor. Birileri de bu tarihi yazmalı.

http://yenisafak.com.tr/Yazarlar/Default.aspx?t=28.10.2009&y=IbrahimKaragul

TOPUN tüfeğin yenemeyeceği tek güç vardır. Ona "gerçek" derler. O güç döner dolaşır bir gün kendisini dayatır ve kabul ettirir. Galiba Albay Dursun Çiçek imzalı "İrtica ile Mücadele Eylem Planı" başlıklı belge konusunda döndük dolaştık, "gerçeğin kabul edilmesi gereken noktaya" geldik.

Dünkü bir kısım gazetelerde, özellikle de konuyu kamuoyuna "AKP ve Gülen'i Bitirme Planı" başlığıyla duyuran "Taraf" Gazetesi'nde yayımlanan, "İhbar Mektubu", zihinlerdeki kuşkuyu nerdeyse tamamen silecek kadar inandırıcı görünen bilgiler içermekteydi.

Konu yasalarımıza göre "gizli" kalması gereken bir boyut içerdiği ve Ceza Yasamızın hükümlerine göre "yargı sürecini etkileme" gibi bir eylem sayılabileceği için mektubun içeriğine girecek değiliz.

O bağlamda söyleyebileceğimiz tek şey var:

Ortaya çıkan gerçeklerin yasal ve ahlaki sonuçları ne ise herkes, onun gereğini yapmalıdır.

Ama bu mektup olayı başta olmak üzere, konunun bir tarafında bulunan Genelkurmay Başkanlığı bağlamında söylenecek şeyler olduğuna inanıyoruz.

Bizim Silahlı Kuvvetlerimize -bunu derken tabii en üst düzeydeki komutanlarına demek istiyoruz- anlatamadığımız bir şey var:

"Madem ki biz bu milletin en fazla inandığı ve güvendiği bir kurumuz, her söylediğimize inanılır. O nedenle istediğimiz gerçeği istediğimiz şekilde sunarsak bu tartışmasız kabul edilir" diye düşünmek yanlıştır.

Elbet hepimizin bildiği bir gerçektir ama, tekrarlamakta yarar var:

Artık Enver Paşa'nın 70-80 bin askeri Sarıkamış dağlarına gömmesine rağmen kimseye hesap vermediği dönemde değiliz.

O nedenle Silahlı Kuvvetlerimiz, Türkiye'nin 1946'dan beri içinde bulunduğu "demokratik sistem"in gereklerine kendini artık uydurmalı ve "hesap sorulamazlık"tan, "hesap sorulabilirlik" zeminine geldiğini kabul etmelidir.

Bu dediğimiz cuma günleri Ankara'daki gazete muhabirlerine önceden hazırlanmış -çoğu kez içi boş- bir metni okumak ve böylece "kamuoyunu bilgilendirdik" sanmakla tamamlanacak bir şey değildir.

Başka kurumların "saydam" olmasını istemeye ne kadar hakkımız varsa, Türk Silahlı Kuvvetleri'nden de -ulusal güvenliğin gizli olmasını gerektirdiği bilgiler dışında- aynı şeyi istemeye hakkımız vardır.

Dahası, bunu bizler istemeden bizzat Türk Silahlı Kuvvetleri'nin yapması yani sivil halk ile kendisi arasındaki cam duvarı kendi elleriyle kırıp halka açılması ilk ihtiyaçtır. Bunun örneklerini Amerikan ve İsrail ordularında bulmak mümkündür.

Komutanlar şunu kabul etmeliler ki, bu ulus kendi askerini her zaman baş tacı etmekten mutluluk duyar. Ama onun, askeri bağrına basmaya her an hazır olmasına rağmen, aynı sıcaklığı Türk Silahlı Kuvvetleri'nden gördüğünü söylemek mümkün değildir.

"Daha ne yapalım?" diye soranlara, biraz araştırma yapmalarını tavsiye ederiz. O zaman yapacak çok ama çok şey olduğunu göreceklerdir.

http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/12786192.asp?yazarid=1&gid=61

CHP, Bahçeli, Ergenekoncular gerçeği kabul etmek istemiyorlar, ama Apo işin farkına vardı.. ABD, AB sizi sahiplenmez artık.. İsrail, Mason Locaları, kimse kaybeden ata oynamak istemeyecektir.

Karga besleyenler gözlerini sakınsınlar demiş atalarımız. Giderken bile, milletin değerlerine, inancına, tarihine ve kültürüne karşı hâlâ "topyekun bir savaş" gayreti içindesiniz sanki.

Bu dünya etme-bulma dünyasıdır.
Yine ne demiş atalarımız: "Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste"
Amiral gemisinin kaptanı, kendi donanmasına saldırmaz sayın Doğan..
Gazetelerinizi alıp bakın, internet siteleriniz, televizyonlarınız sex kokuyor.. "Pornocu" eleştirilerinden rahatsız olduğunuzu, siz de açıklamıştınız, TBMM Araştırma Komisyonuna..
"Frikik merakı"nız sizi hangi vadilere savurdu böyle.

O andıçlar, derin devletin Truva atı rolleri... Bize kimse dokunamaz, hesap soramaz, "devlet biziz" havaları.. Allah (cc) serveti ve iktidarı işte böyle halklar ve ülkeler arasında dönüp dolaştırır..
Devletin en mahrem mahfillerindeki belgeler hemen size ulaştırılırdı bir zamanlar. En tepedekiler bile sizden korkardı..

Fon kaynaklı, kur garantili, uzun vadeli kredilerle nasıl da beslendi malum media..
Onun için malum mediaya "örtülü KİT" deniyordu..

Ne oldu şimdi?.
Ben izlemedim, basından tepkileri okudum. Birçok okurumdan mailler aldım. Biri şunları yazmış: "Televizyonda gezinti yaparken Star TV'ye gözüm takıldı. 'İstanbul'da özel bir okulda okuyan 50 civarında ilköğretim öğrencisi, öğretmenleri ile bir camide cuma namazı kıldı' şeklinde bir haber yapmışlar. Sanki karşılarında bir terör örgütü, uyuşturucu kullanan bir grup var. Sanki bir korku filmi izliyoruz. Bir an irkildim, birazdan bomba patlayacak zannettim. Halbuki TV'leri de gezmiştim. 'Bu haberi nasıl atladım' diye içimden geçirirken esas bomba patladı! Meğerse çocukların suçları sadece cuma namazı kılmakmış. Ne istiyorsunuz bizden? Yakamızı bırakın! Artık içinizde hiç mi Allah korkusu kalmadı!? Biraz özeleştiri yapmamız gerekiyor. Biz kimiz, nereden geldik, nereye gidiyoruz, ne için yaşıyoruz, sorumluluklarımızı biliyor muyuz? İzlediğimiz kanalların ne yapmak istediğini biliyor muyuz? Bu gazete ve TV'ler bizlere korku filmi izletir gibi yayın yapıyorlar. Unutmayın ki bu kanallar bizler tarafından ne kadar çok izlenirse o kadar reyting yapıyor. İzlendikçe, bizlerle ve bizim manevi değerlerimizle uğraşıyorlar. Onlarda manevi değer diye bir şey kalmamış.."

Sizin bazı gazeteleriniz var. Hani adına Bulvar gazetesi dedikleri cinsten. Hiç bakıyor musunuz? Baştan sona çıplak kadın resmi.. Baştan sona yalan haber. Baştan sona kışkırtma..

Gazetelerinizde çıkan yalan haberlerle bugüne kadar hakkımda birçok dava açıldı. Bazı yazarlarınızın muhbirlikleri ile açılan davalar hâlâ devam ediyor.. Bunu sadece bana değil, herkese yaptınız.

Danıştay saldırısı sırasında neler yazıp-çizdiniz öyle. Media tetikçiliği ya da media linci nasıl bir şey diye soranlara örnek olarak bunu göstermek gerek..

Fethullah Gülen'in ülkeyi terk etmesine yol açan o bir haftalık dönemdeki yayınlarınızı hatırlıyor musunuz?
Ardından adamlarınız bir hafta süreyle benim aleyhime yayına başladılar.. Yalan, iftira, tek sermayeleri buydu tetikçilerinizin..

Sizinkilere karşı hukuk işlemiyordu o zamanlar. 28 Şubat günleri idi çünkü.. Ama gitmedim, direndim..
O gün benim alnım açıktı. Sokaklarda bana sarılan insanlar vardı.. Bugün siz yapayalnızsınız.. Ve eski dostlardan kimse yok çevrenizde..
Ve ama nasıl oluyor da hâlâ, bu ülkenin çocuklarının inanç, tarih, kültür ve kimliklerine böyle hoyratça saldırabiliyorsunuz?. Yoksa eski bir alışkanlık mı?
Mukaddes olan ne varsa ona saldırmak zorunda mısınız?

Barış çabalarına niçin bu kadar karşı çıkıyorsunuz?

Düşünüyorum da, siz mi derin güçleri kullandınız, derin güçler mi sizi? Yoksa ikiniz de birbirinizi mi kullandınız? Al gülüm, ver gülüm.. Ve sonunda bu ülkenin çocukları ödedi bu işin ağır faturasını, kanları, canları, gözyaşları ve alınterleri ile..

Aynı ülkenin çocuklarının kanları ve gözyaşları, çalınan alınterleri üzerinden kendilerine iktidar ve servet üretmeye kalkan insanların varlığını biliyoruz. Sizin onlarla ilişkiniz var mıydı?
Bir gün medianın içindeki derin yapılar deşifre edildiğinde kimin kim olduğunu göreceğiz..
Düşenin dostu olmaz beyefendi.. Bu piyasada vefa yoktur. Ve ayağı kırılan yarış atlarını yaşatmazlar..
Bu saatten sonra siz orada oturamazsınız.. Sizi kimse sırtında taşımak istemeyecektir..
Adamlarınız deşifre oldu.

O adamları orada tuttuğunuz sürece de (tıpkı ötekilerin sizi orada tutmak istememelerindeki sebeple aynı gerekçelerle), başınız beladan kurtulmayacak. Bu adamlar sırtınızda kambur, ayağınızda bukağı, başınızda paratoner olacak.. Siz nasıl derin adamları kullandınızsa, bu adamlar da sizi kullandılar. Bu iş böyledir.. Ava giden avlanır.
Oyun bitti. Şimdi eve dönme zamanıdır.. "Etme bulma dünyası" bu dünya.. Nasıl geldinizse öyle gideceksiniz.. Direnme, bu işin maliyetini ve riskini artırır sadece.. Zaman, tetikçilerin silahlarını sağa sola bırakıp ortadan kaybolduğu zamandır.. Birilerinin de silah gibi, savaş baltası gibi kullandıkları kalemlerini toprağa gömme zamanıdır.. Şecaat arzetme zamanı değil.

Mazoşistseler bilmem.

Gelecek günler, geçen günleri aratacak.. Zararın neresinden dönerseniz kârdır demişler..

Artık askerler de sizi kurtaramaz.. Herkes kendi can derdinde. Siz, Ergenekoncu bir komplo ürünü olduğu artık ortaya çıkan namaza giden öğrencileri hedef gösteren irtica yaygaralarınıza devam edin. Sonuçta, yarın ecel kapınızı çaldığında cenaze namazınızı kılacak 3 kişi de bulamayabilirsiniz. "Nasıl bilirsiniz?" diye sorulduğunda, bugün bu yayınları yapanlar için kim ne diyecektir hiç düşündünüz mü?

Çırpındıkça batacak gibisiniz.. Hadi, "durmak yok, yola devam"! Kim bilir, belki de birileri suçluluk psikolojisi ile ne yaptığını bilmiyordur, ya da öfkesi aklını zail etmiş olabilir.. Hadi, Amiral gemisinin tayfaları, cami ve cemaat haberlerine devam.. Hadi ulusalcı komplolara devam..

Şimdi unutulmak için sessizce kaybolup gitmek zamanıdır.. Hale münasip bir ev ve bir maaş.. Çünkü deniz bitti ve bu işin geri dönüşü yok.. Keskin sirke artık küpüne zarar vermeye başladı..

CHP, Bahçeli, Ergenekoncular gerçeği kabul etmek istemiyorlar, ama Apo işin farkına vardı..
ABD, AB sizi sahiplenmez artık.. İsrail, Mason Locaları, kimse kaybeden ata oynamak istemeyecektir. Onların ilkeleri ve dostlukları yok, sadece çıkarları var. "Şimdi yeni bir aşk lazım" onlara!

O media, mafia, sermaye, siyaset, bürokrasi ve STK'lar arasına gizlenmiş zinde kuvvetlere gelince, kendisi himmete muhtaç bir dede, nerde ki gayrıya himmet ede. Herkes kendi can derdinde beyefendi.. Şair ne diyordu: "Şimdi demir almak günü gelmişse..."

Selam ve dua ile...

Abdurrahman Dilipak - Vakit
adilipak@vakit.com.tr 

http://www.haber7.com/haber/20091027/Doganin-iste-bunun-icin-dostu-yok.php

Sayın Baykal, Bu size son mektubum.

İzninizle burada bir ayraç açmak isterim.

Geçen salı günkü mektubum üzerine, öncekinde olduğu gibi, beni çok arayan oldu. Ama biri vardı ki onu yazmadan edemeyeceğim.

Kimse kıskanmasın. Türk ve dünya yazınının yaşayan en büyük adı: Yaşar Kemal.

Baba ocağında yalnızca Kürtçe konuşan, ama elliye yakın dünya diline çevrilen öykülerini, romanlarını, söyleşilerini Türkçe yazan, Karacaoğlan dilinin erişilmez doruğu Büyük Usta, "Beni iki yerde ağlattın" diye saat 19'da başladığı konuşmasını bitirdiğinde saat 20'yi geçiyordu. Neler anlatmadı ki!...

O konuştukça acıların, sevinçlerin, umutların salıncağında gidip geldim. Hele orman uğultusunu bastıran aslan kükremesiyle birçok kez yinelediği bir sözü vardı ki, ruhumun kılcalları titriyordu: " Türkler ve Kürtler için en büyük yıkım, diyordu, ayrılmaktır. Bu akılsızlığa kimse kalkışmamalı." Bu yazıları kimilerine yollamamı istedi. Ona, "sağlığına dikkat et. Ülkenin sana çok gereksinme duyduğu günleri yaşıyoruz" dedim. Başka ne diyebilirdim ki?   

Sayın Baykal, bu mektupları okumanın hiç okumamaktan daha yararlı olacağını düşüneceğinize inandığımı belirterek satırlarımı sürdürmek istiyorum.

Bu son mektupta son gülleri atanlar, meslektaşlarınız, daha çok eski Romalı hukukçular olacaklar.

Her şeyden önce başkalarıyla görüşmeden hüküm kurmanızı, hatta bunu bir tür hükümlülük kararına dönüştürmenizi hukuka da uygun bulamıyorum. 

Çünkü binlerce yıldır uyuşmazlıkları diyalektikle, tartışmayla, yüze karşılık, sözlülük, dolaysızlık/doğrudanlık ilkelerine yaslanan duruşmayla iki yanı mutlaka dinleyerek çözen; bu ilkeler kimileyin zor kullanılarak çiğnendiğinde " zor karşısında hukuk çaresizdir" (contra vim non valet ius) ilkesinden yola çıkan hukuka göre, bir insan; bir suç işlemekle suçlansa, yani sanık bile olsa, "eylemi/suçu yasal olarak saptanıncaya dek suçsuz/masum sayılır".

Bu "suçsuzluk karinesi ilkesi", 1789 İnsan ve Yurttaşlık Hakları ve 1948 BM İnsan Hakları Evrensel bildirgeleri ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinde de yerini almıştır, Anayasamızda da (m. 38/4). Ancak kötü bir anlatımla. Çünkü, Anayasamız, küresel anlatımlardaki " suçsuz sayılır" sözcükleri yerine "suçlu sayılmaz" diyerek sadece ulus üstü hukuka ters düşmekle kalmamış, henüz hüküm giymemiş kişinin yalnızca suçlu sayılmadığını belirterek ve bir bakıma suçsuzluğun kanıtlanacağını anıştırarak, sanığın korunması aşamasına geçen çağcıl yargılama hukukunun da gerisine düşmüştür.

Bu ilkeyi tamamlayan bir ilkeye daha değinmek gereğini duyuyorum ve geçiyorum: "Yargı hükmü olmadan kimse cezalandırılamaz" (nemo damnetur nisi per legale iudicium).

Sayın Baykal,

Terörle iç içe olduğunu söylediğiniz Parti hakkında yargı henüz hükmünü vermedi.

O halde sizden "suçsuzluk karinesi ilkesi"ne duyarlılıkla uyduğunuzu sergileyen görüşler, ilkeli duruşlar beklemek toplumun hakkı değil mi?

Bırakalım yargı bu konuda hukukun ne dediğini söylesin önce. Çünkü unutmayalım ki, "Hukukun ne dediğini söylemenin, verilen hüküm uygulanmadığı zaman bile arındırıcı ve iyileştirici bir değeri vardır" (Paul Ricúur).

Tam da bu noktada dile getirilecek bir şey daha var.

Varsayalım ki bu Parti hüküm giydi. 

O zaman bile hukuk şunu söylüyor: "Yargılanmış şey, gerçek sayılır" (res iudicata pro veritate habetur).

Dikkat ediniz. "Gerçektir" değil. "Gerçek sayılır" deniyor.

Çünkü ucu açıktır verilen hükmün. Bir başka hükümle kaldırılabilir yargılanmış şey.

Ama kaldırılmadığı sürece herkes yargılanmış şeye göre davranmak zorunda.

Bu Partinin zaman zaman teröre karşı çıktığı, ama belli bir terör örgütünü kınamadığı doğru.

Ama yine de siz hukukun şu genel kuralını uymalısınız: "Olaylar varsayılmaz, kanıtlanır" (facta non praesumuntur, sed probantur).
O halde varsayılanları bir yana, kararı da mahkemeye bırakalım.

Çünkü mahkemede hüküm kuracak olan "yargıç(lar), hesap yap(a)maz(lar)" (judex est lex loquens). Şu ya da bu kaygılarla, önyargılarla karar ver(e)mezler. "Kanıtları tartarlar, ama (asla) saymazlar" (argumente non sunt numeranda sed ponderanda).

Unutulmamalıdır ki, o Parti ve Başkanı da hukukun koruması altındadır. Çünkü hukukun üstünlüğüne inanan bir hukukçu bilir ki, çok ağır bir suç işlemiş olsa bile, hiç "kimse hukukun korumasından yoksun kılınamaz" (justitia nemini neganda).

Yıllarca yasa koyucu olarak yasalar yaptınız. Biliyorsunuz, o "yasalar koyucusunu (da) bağlar" (leges suum ligent latorem),

Ve "hiç kimse yasa(lar)dan/hukuktan daha akıllı olduğunu düşünmemelidir" (neminem opertet esse sapientiorem legibus).     

Değerli Baykal,

Size iki bin yıl öncesinden bu yana geçerli olan hukukun iç diliyle seslenmeye çalıştım.

Sizin iki kimliğiniz olduğunu biliyorum: Hukukçu ve siyasetçi.

Lütfen siyasetçi kimliğinizin hukukçu kimliğinizi yutmasına izin vermeyin.

Bu ilkelere insanlık nice ağır bedeller ödeyerek ulaştı ve yaşattı onları. Yaşatmak zorunda da. "İnsan derisiyle kaplanmış anayasa"larda görebilirsiniz hepsini.

Siz de yaşatın onları. Savunun. Hukukçu olarak esasen göreviniz de, ödeviniz de bu.

Biz hukukçular şunu asla unutamayız: "Yasaya/hukuka dayanmadan konuştuğumuzda yüzümüz kızarır" (erubescimus, cum sine lege loquimur).

Son diyeceklerim, yineleme pahasına şunlar, Sayın Baykal,

Herkesle görüşün. 2408 yıl önce ölen Sokrates'in insanlığa armağan ettiği diyalojinin ve aynı yaştaki hukukun ilkelerine kıymayın.

Konuşacağınız kişi belki pişman olmuştur, tövbe de etmiştir. Fark etmez ki. Bin kez tövbesini bozmuş olsa da onunla bir dergâhta buluşun, yüzleşin. Sokratesçi yöntemle onu sorgulayın. Hesaplaşın. Ne diyecekseniz yüzüne karşı söyleyin.

Sayın Başbakan önce "görüşmem" demişti. Sonra bu yanlışından döndü. Siz de dönün. Bu, erdemdir.

Sayın Baykal,

Biliyorsunuz, demokrasi uzun soluklu, sürekli yarışlar rejimidir.

Ancak sağlıklı ve doyurucu bir yarış, sık sık birbirini geçebilen yarışçılar arasında olur.

Yarışçılardan birinin ötekini geçmeyeceği önceden kesinlikle belli ise o yarış, göstermelik bir oyuna dönüşür.

Türkiye'de yaşanan, işte tam bir göstermelik demokrasi oyunu.

Çünkü sizin Partinizin iktidar Partisiyle yarış içinde olduğu söylenemez.

Oylarınız, o Partinin oylarının ancak yarısına ulaştı ulaşacak.

Buna yarış denilebilir mi?

Partinizi başa baş yarışan bir öğe durumuna getirmek zorundasınız.

Bu sadece Partinizin yararı için değil, iktidarın ve ülkenin yararı için de böyle.

Çünkü hiçbir iktidar, iktidar seçeneği olmayan bir partiyi ciddiye almaz. Bu yüzden de başına buyrukluğa kayma tehlikesinin kıyısında dolaşır. Yanlışlar yapabilir.

O zaman hepimiz yitiririz.

İktidar da, ülke de, Partiniz de.

Gelin, iktidarla gerçek üstü, bedensiz, bezdirici çene yarışını bırakın.

Sorunları nasıl çözeceğinizi halkımıza duyurun.

Siz de kazanın. İktidar da kazansın. Ülke de.

Gerisi, kırık dökük boş söz ve hovardaca enerji savurganlığı.

Sayın Baykal,

Bütün mektuplarımda bir sorunu anlamak ve çözmek için, ilkin sarsıntıdan doğrudan zarar görenlerle konuşmak, görüşmek gerektiğini açıklamaya çalıştım.

Takdir sizin.

Saygılar ve sevgiler, değerli meslektaşım.

http://www.stargazete.com/gazete/yazar/sami-selcuk/iki-bin-yil-oncesi-romali-hukukculardan-sayin-baykal-a-mektup-209477.htm

Sayın Baykal, Geçen yazımda size güller atmayı sürdüreceğimi söylemiştim.

Sözümü tutuyorum.

Ama bu kez gülleri, aynı kuşaktan bir yaşıtınız olarak atacağım.

İzninizle geçen yazımda kaldığım yerden başlayayım.

Sayın Baykal,

Tarih, Lyotard'ın dediği gibi, ilk günahtan bu yana insanın özgürleşmesi yönünde gelişmiştir. Biz Türkler de, elbette bu tarihin dışında, tarih dışı bir toplum değiliz.

AB ile değerlerimizi yeniden gözden geçirme, hukukumuzu yeniden düzenleme, demokrasimizi yeniden kurma dönemindeyiz. Yüzyılın son kuşağının çağ dışı kalıplarıyla, yapay düşsel vaatleriyle, ötekileştirmeyi kışkırtan ve akılcılığı çığ gibi ezen, içi boş, tekelci, demagojik yurtseverlik söylevleriyle toplumların oyalanamadığı baş döndürücü bir hız çağında yaşıyoruz.

Öyle ki, Kanada saniyede 360 trilyon bilgi akışını gerçekleştiren dizgeyi yaşama geçirdi.

Günümüzde ortaya atılan görüşler daha bilgisayara girmeden eskiyor.

Giordano Bruno'nun "karşıtların birliği/çakışması" (coincidentia oppositorum) düşüncesi Heraklit'ten bu yana toplumlara çeki düzen vermekte. Aristoteles'in "en büyük uyuşmalar, karşıtlıklardan doğar" sözü sürgit geçerli.

Kimileri bunları beğenmeyebilir, hatta görmezlikten gelebilir. Ama toplumsal yasalar kimseyi dinlemez. Bize karşın hükmünü yürütür onlar.

Bize düşen en az hasarla ilerlemek.

Strinberg, "Şam'a Doğru" yapıtında bir karaktere şunları söyletir: "Sav, onamadır. Karşısav, yadsımadır. Bireşim, kavramadır. Her şeyi onayarak başlarız. Yadsıyarak yaşarız. Kavrayarak bitiririz. O yüzden tek yanlı olma. 'Ya o, ya bu' deme. 'Hem o, hem bu' de."

Evet, Sayın Baykal, biz aynı kuşağın çocuklarıyız. Yaşıtız. Olgunluk çağını çoktan, Türkiye'deki yaş ortalamasını da yenilerde aştık. Şimdi yalın ve bilgece konuşma, kavrayarak bitirme ve " hem o, hem bu" deme zamanı.

Kartlar karıldı. Destedeki bireysellikler örselenip, biçimsiz bir yığına dönüştürülmeden, başkalıkların bütünü bozmayacak biçimde, dengeli ve birbirleriyle bağlantılı olarak kartları dağıtma zamanı.

Ve de dikkatli, duyarlı olma; aklın, sağduyunun, sağgörünün, vicdanın bileşkesini alma zamanı.

Unutmayalım. Herkes her şeyi görüyor, işitiyor. Körler de görürler. Âşık Veysel, kördü. Ama doğa üzerine en güzel felsefi şiirleri üretti. Sağırlar da işitirler. Beethoven sağırdı. Ama en güzel ezgileri dünyaya armağan etti.

Sayın Baykal, gözlerinizi ve kulaklarınızı kapatsanız bile görüşmediğiniz kişilerin karşınızda durduklarını görecek, söylediklerini işiteceksiniz. Başkalıklara hem alışacaksınız, hem de onların, en uçtakilerin bile yan yana durabildiklerini göreceksiniz.

Bu nedenle gelin, en iyisi diyalektik ve diyalojik yöntemleri işletin. En karşıt ve uç görüşte duran insanlarla yüzleşin. Söyleyeceklerinizi yüzlerine karşı söyleyin. Onların söyleyeceklerini de dinleyin ve değerlendirin. Onları sorgulama sağanağına tutma fırsatını kaçırmayın. Görüşlerini didikleyin. "Hamama girenin terlediğini", "herkesin kendi çarmıhını sırtında taşıdığını" ne siz unutun, ne de onlar unutsunlar. Yararını göreceksiniz.

Ortak olan ve olmayan noktaları saptamanın biricik yolu budur.

Biliyorsunuz, Sokrates kendisini öldürecek zehir hazırlanırken bir flüt parçasını öğrenmeye çalışıyordu. "Bunun neye yararı olacak?" diyenlere şu yanıtı vermişti: "Ölmeden önce öğrenmeme".

Belki siz de, görüşmediğiniz insanlardan bir şeyler öğrenebilir, bir çıkış yolu bulabilirsiniz.

Ama görüşmemekle, yüzleşmemekle bu yararlara kapıyı kapatmış olacaksınız.

Yazık değil mi?

Geçmişimizde, her tür görüş ve inançtaki insanlarla diyalog kurarak toplum dinamizmini gerçekleştiren ve kurtuluş savaşını kazanan bir Atatürk örneği varken, niçin Türkiye birbirini görmeyen ve dinlemeyen körlerin ve sağırların akıl tutulmasına kilitlensin?
Unutmayalım. Demokrasi; sivil toplum ve çoğulculuk bağlamında, uygarca bir arada yaşama sanatıdır, becerisidir.

Bunların çoğu, çevirdiğiniz Sartori'nin yapıtında da var zaten.

Sayın Baykal,

Kabul edelim ki, bellek ve okuma açılarından Türk toplumu henüz yazı toplumu evresinde değil. Söz toplumu evresinde. Belleği zayıf. Söz toplumlarında büyük devrimcileri bekleyen bir tehlike vardır: Sanallaşmak/düşselleşmek.

Atatürk'ün sanallaşmasını, düşselleşmesini önlemek, onun somut uygulamalarından ders alarak örnek olmak,  her şeyden önce kendi Partisine düşer.

Özetlemek gerekirse, kim ve hangi görüş ve inançta olursa olsun, en uçtakiler bile, yan yana gelmeli, konuşmalı, birbirini dinlemeli, önyargısız tartışmalılar. Buluşanları seyredenler, birbirlerini satılmış birer hain ya da düşman gibi görme saçmalığından vazgeçmeli; dünyayı ve yaşamı karşıt ideolojilerden değerlendirenler, birbirlerinin gözlerine bakarak kardeşçe konuşmayı, barış içinde tartışmayı başarmalılar.

Mehmet Akif'le Tevfik Fikret'i, Nazım Hikmet'le Necip Fazıl'ı yan yana tartıştıramayan bir toplumda, yalnızca ak/kara karşıtlığına indirgeme ve kavga vardır. Üreten akıl, gri alan ve barış yoktur. Böyle bir toplum, ortak değerleri, bireşimleri yakalayamaz. Ötekilerle berikiler atomlaşır, "biz" olamazlar. Klişelere, kalıplara, sloganlara tutsak kıldıkları gerçeklerle, "kahrolsun" çığlıklarıyla kendisini tüketir, ilerleyemez, böyle bir toplum.

Şu anda Türkiye'nin en önemli sorunu; geçmişinde karmaşık bir soy kütüğü ve kökeninde "insanın kendi kalabilme hakkı" bulunan, vaktiyle sözcük başına beş kuruşluk cezalar, dil yasakları gibi yanlışlarla beslenip canavarlaştırılan sorundur.

2000'de bir konuşma yapmak için Diyarbakır'a gittiğimde sorunun çapını anlamıştım. Üç büyük salonda beni dinleyen insanların gözlerinde, özgürce kendi kalabilme haklarının ve umudun yanıp sönen kıvılcımlarını gördüm.

Haklıydılar.

Eğer sorumlu bir siyasetçi olsaydım, bu yanlışlardan dolayı halkımın önünde göğsümü gere gere devletim adına özür dilerdim.

Birilerine yaltaklanmak için değil, çözümü kışkırtmak ve devletimin gücünü ve büyüklüğünü ele güne kanıtlamak için.

2006'da Barış Toplantısında hep Türkçe yazan, Türkçenin yaşayan en Büyük Ustası Yaşar Kemal'le yirmi sekiz yıl sonra buluştuk, özlemle söyleştik. Konu yine aynıydı: İnsanın kendi kalabilme hakkı. Bu büyük hak.

Haklıydık.

Büyük Usta zaten sürekli konuşuyor, çiçeklerin çeşitleri çoğaldıkça zenginleşeceğimizi vurguluyor. "Çiçeklere kıymayın!" diye haykırıp duruyor.

Haklı.

Şimdi hem tam demokrasi zamanı, hem de kırılanları onarma, ezilenlerin gönlünü alma zamanı, Sayın Baykal. 

Ortam elverişli. Kimilerinin bu ortamı görmezlikten geldiği günlerde Türkiye; içleri alev alev yanan acılı anaların, şehitlerin anaları Nihanlar ve Akgüller ile dağda ölenlerin anaları Hayriyeler ve Sakinelerin kucaklaşmalarına, barışın simgesi ak başörtülerini takas edişlerine tanık oluyordu.

Bu fırsat kaçırılmamalı.

Doğan çözüm umudu engellenmemeli.

Beklentiler karabasana dönüştürülmemeli.

Saygılar, sevgiler değerli yaşıtım.

http://www.stargazete.com/gazete/yazar/sami-selcuk/bir-yasitindan-sayin-baykal-a-mektup-208203.htm

Kurt kapanı, kurtların avlanma şeklinden alınma bir savaş stratejisi, dolayısıyla bir politik strateji.

En güçlü ve saldırgan olan kurt ava saldırır. Sonra güya karşısındakinden korkmuş gibi yaparak kaçmaya başlar. Av kaçan kurdun peşine takılır. Bu sefer çevredekiler daireyi kapatıp avı kapana sıkıştırır, kaçacak yer bırakmazlar.

AK Parti Kürt sorununu çözmek üzere başlattığı süreçle, PKK'nın barış çağrıları ile boşalttığı alanı doldurmaya başlamıştı. Sağdan ve soldan, yani MHP ve CHP'den gelen yıpratıcı saldırılara rağmen ilerlemeye devam etti. Kabul etmek gerekir ki bu ilerlemeyi mümkün kılan en önemli faktör, silah bırakmaya istekli PKK'ydı. 34 kişinin gösterişli tesliminden sonra, şimdi PKK kaçmayı bırakmış ve kovalamaya başlamış görünüyor. Hükümetin frene basması, Başbakan'ın "sil baştan yaparız" sözleri bu yüzden. Daire tamamlandı, AK Parti kurt kapanına girdi.

Dünkü Zaman'da Mehmet Yılmaz'ın "KCK, PKK'nın yerine mi geçiyor?" başlıklı önemli analizi, örgüt cephesinde ince hesapların yapıldığını gösteriyor. "Demokratik açılım" projesinin sahibi AK Parti. Açılım sürecinin, her biri tek başına bu süreci baltalayacak ve durduracak güce sahip dört ana aktörü var. MHP ve CHP sağ ve sol kanatları, PKK asıl cepheyi oluşturuyor; TSK ise ricat yolunu tutmuş durumda. Askerler AK Parti'yi bu sürece arkadan itti, PKK geri çekilerek AK Parti'ye ilerleyeceği alan bıraktı. CHP ve MHP ise iki tarafta AK Parti'nin ayağının kayıp düşmesi için zemini kaygan hale getiriyor.

Öcalan, İmralı'da avukatları aracılığıyla verdiği son mesajlarda 180 derecelik bir dönüşle doğrudan AK Parti'yi hedef alıyor. 34 kişinin gelip teslim olmalarının sembolik anlamlarından biri, Öcalan'ın PKK üzerindeki liderliğini pekiştirmeleri. Çünkü talimatı veren o. Öcalan bu sonuçtan AK Parti'ye, sürece ve kendisine yönelik abartılı sonuçlar çıkartıyor. Sürecin ağır yükünü sırtına alıp ilerleyen AK Parti'ye cepheden saldırıyor. Kendisini de CHP ile MHP'nin durduğu muhalefet mevzisine yerleştiriyor.

"Kurt kapanı" metaforu, "demokratik açılım"a siyasî rekabet perspektifi veriyor. Herkesin bir hesabı var. Dört ana aktör, hasım olarak gördüğü AK Parti ile hesabını göreceği bir fırsat yakalamış oluyor. Kürt sorunu üzerinden siyasî hesaplar görülüyor. Türkiye'nin en önemli sorunu olan Kürt sorunu çözülürken siyasî dengeler değişecek. Bütün aktörler bu durumun farkında ve hesapların ucu alabildiğine kışkırtıcı ve açık. Bu sürecin nihayetinde asker tekrar eski saltanat günlerine geri dönebilir. AK Parti hızla çözülebilir; CHP ve MHP siyasî boşluğu doldurabilir, hatta dışardan bir merkez-sağ parti de Meclis'teki yelpazeye dahil olabilir. PKK (artık onun legalleşmeye çalışan devamı KCK) Güneydoğu'nun tek patronu olabilir. Bu sıraladıklarımın her biri birbirini tamamlayan ve birlikte var olacak sonuçlar. Şiddetin yeniden halkı esir aldığı bu dönemin içinde asker devlet içindeki iktidarını pekiştirmiş, PKK Türkiye'yi bölünme noktasına getirmiş, MHP ve CHP de güçlenmiş olacaktır.

AK Parti'yi kapana kıstırarak hesaplarını görmeye kalkanlar daha büyük bir kapanın içine giriyorlar. Asıl halkın oluşturduğu çembere dikkat etmek lâzım. Duygusal kabarmaların baskın olduğu bu başlangıç evresi geçip, ortalığa sağduyu hakim olunca çözümün sürükleyici gücü siyasî hesapları alt-üst etmeye başlayacak. Dört ana aktör içinde en önemlisi hâlâ askerler. "Bu proje devlete ait değil" dedikleri an, süreç sona erer. Peki ne olur? Hiç kimsenin elinde üzerinde hesap yapılacak bir ülke kalmaz. En başta askerlerin.

Öcalan'ın açılımı, kendisini ve örgütünü meşrulaştıracak bir araca indirgeyen taktik hamlesi, PKK'yı Kürt kamuoyunun kurt kapanına sokmaz mı?

Ava giden avlanır. Halkın kuracağı kapandan hangi siyasî hesap kurtulabilir? Başbakan "Bu işin muhatabı millet" derken meğer çözümsüzlüğün aktörlerini peşinen hesaptan düşürmüş.

http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=908160

Yapılan araştırmalar, özellikle kadınların erkeklere oranla kanser belirtilerini dikkate almadıklarını, yıllık kontrollerini yaptırmadıklarını ve bu nedenle de erken tanıda geç kaldıklarını ortaya çıkardı.

Webmd.com'da yer alan habere göre, kanserin önceden görülen semptomlarını görmezden gelen birçok kişinin, erken tanıda geç kaldığı için çeşitli kanser türlerinin tedavisine geç başlandığı belirtiliyor.

Bazı belirtilerin ciddiye alınarak kanseri erken dönemde yakalama şansı olduğunu söyleyen araştırmacılar, dikkat edilmesi gereken belirtileri ise şöyle sıralıyor:

1. Nedensiz kilo kaybı: kadınlar, çaba harcamadan kilo verdiklerinden çok sevinirler. Ancak uzmanlar, istenmediği halde kontrol dışı kilo vermenin kanserin önemli belirtilerinden biri olduğunu söylüyorlar. Özellikle bir ay içinde 5 kilo ve fazlasını verirseniz, birşeylerden şüphelenmek gerekiyor. Böyle bir durumda doktora başvurmalı ve gerekli testleri yaptırmanız gerekiyor.

2. Şişkinlik: Özellikle kadınlarda görülen şişkinlik, yumurtalık kanserinin belirtilerinden biridir. Yumurtalık kanserinin diğer belirtileri ise karın ağrısı ya da pelvis ağrısı, çok fazla yemek yenmediği halde doygunluk hissi ve üriner sistem problemleridir.

Sürekli olarak idrara çıkma da bu belirtiler arasındadır. Eğer şişkinlik problemi her gün görülürse ve birkaç haftadan fazla sürerse mutlaka bir uzmana görünmek gerekiyor.

3. Göğüslerde değişiklikler: Kadınlarda regl döneminde göğüslerde yaşanan değişiklikler dışında eğer göğüste kızarıklık, deride kalınlaşma, pütürleşme görülüyorsa ya da göğüs ucunda şekil değişiklikleri olduysa mutlaka bu işaretleri ciddiye almak gerekiyor. Bunun dışında kadınların her ay kendi kendine göğüs kontrolü yapması gerekiyor. Bu kontrol sırasında göğüste görülen ve ele gelen şişkinlikler varsa vakit kaybetmeden doktora gidilmeli.

4. Kanama: Özellikle düzenli adet gören kadınlarda meydana gelen ara kanamalar ciddiye alınmalı, çünkü bunlar kanser belirtisi olabilir. Ayrıca menopoz döneminde görülen kanamalar da şüphelenilmesi gereken durumlardandır. Yine bu belirtiler de jinekolojik kanserlerin habercisi olabilir.

5. Cilt değişimleri: Herkes cilt kanseri için benler ya da güneş lekelerinden şüphelenmesi gerektiğini bilir. Fakat ciltteki değişimler sadece bunlarla sınırlı değildir. Cildiniz de yersiz kanamalar, cildin hassasiyet kazanması gibi değişiklikler de kanser için önemli belirtilerdir.

6. Yutma zorluğu: Eğer yeme alışkanlıklarınız değişmediği halde yutkunma zorluğu yaşıyorsanız ve sürekli olarak çorba gibi sıvı gıdalar tüketmeye başladıysanız şüphelenmelisiniz. Çünkü, bu belirti çoğunlukla yemek borusu kanserinin habercisi olabiliyor.

7. Dışkıda kan: Dışkıda kan kolon kanserinin belirtileri arasındadır.

Çoğunlukla hemoroid olarak şüphelenilen ve görmezden gelinen bu belirtiyi hafife almamalısınız. Böyle bir durumdan şüphelendiğiniz zaman doktora başvurmalısınız. Teşhis için kolonoskopi yaptırmanız gerekebilir.
8. Şiddetli karın ağrısı ve depresyon: Karın ağrısıyla birlikte depresyona giren kadınların mutlaka check up yaptırması gerektiğini söyleyen araştırmacılar, depresyon ve pankreas kanseri arasında bir bağlantı olduğunu düşünüyorlar.

9. Hazımsızlık: genelde hamile kadınlar kilo almaya başladıkları andan itibaren hazımsızlıktan şikayet ederler. Ancak, ortada hamilelik gibi bir durum yoksa hazımsızlık mide, yemek borusu ya da gırtlak kanserinin belirtisi olabiliyor.

10. Ağızda değişiklikler: Özellikle sigara içenlerin dikkat etmesi gereken ağızdaki beyaz yaralar ya da dildeki beyaz lekeler ağız kanserinin erken belirtileri arasındadır. Böyle bir durumda diş hekiminize ya da uzman bir doktora danışmanız gerekiyor.

11. Ağrı: Sürekli olan ve uzun süre devam eden ağrılar şüphelenmeniz gereken durumlar arasında yer alıyor. Bir yeriniz sürekli aynı şekilde ağrıyorsa ve geçmiyorsa ihmal etmeden bir doktora gitmelisiniz.

12. Lenf bezlerinde değişiklik: Kol altınızda ya da boğazınızda yutkunurken lenf bezlerinde zorlanma ya da bir şişlik hissederseniz hastalıktan şüphelenmeniz gerekebilir. Eğer şişlikler bir ay içinde giderek büyüyorsa risk olduğu anlamına geliyor. Bu durumda biyopsi yaptırmanız gerekebilir.

13. Ateş: Grip ya da bir enfeksiyonda kaynaklanmayan bir nedenden dolayı ateşleniyorsanız, kanserden şüphelenmelisiniz. Ateş çoğunlukla kan ve lenf kanserinin erken dönemde görülen belirtisidir.

14. Yorgunluk: Diğer birçok hastalığın belirtisi olan yorgunluk, kanserin de belirtileri arasında yer alıyor. Genel olarak kanserin ileri aşamalarında görülebildiği gibi erken dönemde şikayetler arasında yer alabilir. Yorgunluk özellikle mide, kolon ve kan kanseri belirtilerindendir.

15. Öksürük : Öksürük çoğunlukla grip, nezlenin belirtisi olarak kabul edilir. Fakat öksürüğünüz üç ya da dört haftadan fazla sürüyorsa, şüphelenmeniz gerekiyor. Böyle bir durumda özellikle de bir sigara tiryakisiyseniz doktorunuzdan boğazınızı kontrol etmesini, akciğerlerinize bakmasını istemelisiniz.

Bir depo benzinle daha fazla yol gidin

Akaryakıta gelen üstüste zamlarla beraber artık otomobiller kullanılamaz hale geldi. Bir depo benzinni maliyeti, 55 litre depolu araçlar için 185 TL'ye yükseldi. İşte az yakıt tüketmenin yolları:

Burak Taşçı'nın haberi

Her geçen gün gelen zamlarla beraber otomobillerin kullanımı neredeyse ikinci plana bırakıldı. Zamlarla birlikte daha az yakıtla daha çok yol almanın yolları aranır oldu. Bunun için öncelikle aracınızın periyodik bakımlarını zamanında yaptırmanız lazım.

Otomobiliniz haddinden fazla yakıt tüketiyorsa bunun sebebi ya otomobilin kendisinden ya da sürücüden kaynaklanmaktadır.

Bu maddeleri uygulayarak yakıttan tasarruf sağlayabilirsiniz...

1- Hız limitlerine uyun. Kurallar hem güvenliğiniz açısından hem de aracınızın az yakmasına olanak sağlar.

2- Kalkış yaparken gaza çok fazla yüklenmeyin. Otomobillerinizde debriyajın kavrama noktasına gelindiği anda hafif gaza basarak kalkış yapın.Bu size yüzde 20 oranında tasarruf getirecektir.

3- Aracınızı yüksek devirlerde kullanmayın. Devir ne kadar yükselirse yakıtta o orantıda artar. Yüksek devirli otomobil kullanmak motor aksamına büyük zararlar verebilir. Motor devrinizi 2500'ü geçmeyecek şekilde ayarlayın. Vites değişim aralığınız 2000-2500 devir olmalı.

4- Yolda direksiyonu düz bir biçimde tutun. Zigzaglar çizerek ilerlerseniz yapacağınız kilometre uzuyacağı için yakıt tüketimi artacaktır.

5- Hızlanacağınız zaman gaza birden yüklenmeyin. Birden yüklendiğiniz zaman motor boğulup bayılacaktır. Gaz pedalına yavaş yavaş basarak hızlanmanızı sağlayın.

6- Sert fren ve gaz kullanımından kaçının.

7- Sürüş esnasında camların kapalı olmasına özen gösterin. Açık camlar paraşüt etkisi yapar. Camları minimum düzeyde açık tutun. Bu sayede rüzgara karşı olan direncin azalacağı için yakıt tüketimi de düşecektir.

8- Lastik kullanımınıza dikkat edin. Mevsime göre lastiklerinizi değiştirin. Lastik havalarını fabrikanın verdiği oranlarda tutun. Akaryakıt istasyonlarına gittiğinizde mutlaka lastik basınçlarını kontrol edin.

9- Fabrika çıkışında araç nasılsa o şekilde kullanmaya özen gösterin. Araca takılacak olan aksesuarlar rüzgara karşı mukavemet göstereceğinden yakıt tüketiminiz artacaktır.

10- Yeni nesil araçlarda cut-off (yakıt kesme) sistemi mevcut bulunmaktadır. Cut-off, araçlar viteste yokuş aşağı inerken yakıt tüketimini sıfıra çeker. Bunun için yokuşa geldiğinizde kesinlikle vitesi boşa atmayın. Vitesi boşa atmak hem frenleme mesafenizi uzatacaktır hem de yakıt sarfiyatınızı arttıracaktır.

11- Otomobilinizin debriyajının kavrama noktasına dikkat edin. Aracın debriyajı çok yukarda kavrıyorsa debriyajınızın ömrü tamamlanmış demektir. Ömrü tamamlanan debriyaj yakıtı arttırır. Araçta istenmeyen performans kayıplarına yol açar. Aracın gazına yüklenince istediğiniz gücü alamıyorsanız ve debriyajınız yukarıda kavrıyorsa yetkili servise başvurarak debriyajınızı kontrol ettiriniz.

12- Aracınızda gerekmedikçe aydınlatma ekipmanlarını kullanmayın. Çünkü şarj dinamosu gücünü motordan alıyor. Motor şarj dinamosunu döndürmek için ek güç ihtiyacı duyuyor.

13- Gerekmedikçe klimayı açmayın. Klima yüzde 30-40 oranında fazla yakıt harcamanıza neden olur. Eğer klima kullanacaksanız ilk önce aracın içini havalandırın. Ardından klimayı açın.

14- Aracınızın motoruna katkı koyacaksanız PVC karışımlı katkılardan kesinlikle koymayın. Motor ısınınca PVC maddesi eriyerek motor içinde istenmeyen yerlere yapışır. Motorunuzun ömrünü azaltır. Bor katkılarını kullanın. Bu sayede yakıt tüketiminiz düşmüş olur.

http://www.haberturk.com/ekonomi/haber/182084-Az-yakitla-cok-yol-gitmenin-formulu.aspx

"Fatiha'sız namaz olmaz"

SORU: Farz namazlarının kılınışında niyet edip imama uyuyor, ayakta durduğumuzda imamın "Allahu ekber" demesiyle namaza başlıyoruz. Subhaneke'yi okuduktan sonra (öğle, ikindide) imama uymamız durumunda bizim de Fatiha ve zamm-ı sureyi içimizden okumamız gerekir mi? (Nadir Dalkılınc)

CEVAP: Hanefi fıkıhçılarına göre imama uyan için açık ve gizli okunan namazlarda imamın okuması yeterlidir. Cemaat susar. Ama diğer üç mezhep imamlarına göre açık ve gizli okunan namazların hepsinde cemaatin de Fatiha okuması gerekir. Çünkü Peygamberimiz, Fatiha'sız namaz olmayacağını vurgulamıştır. Onun için imam Fatiha'yı bitirince biraz susar ki cemaat de kendi içinden okusun. Zaten öğle, ikindi namazlarında gizli okunduğundan, imamın okumasını dinleme sorunu yoktur. Herkes kendi içinden Fatiha okur ama sure okunması gerekmez. Benim kanaatime göre açık okunan akşam, yatsı ve sabah namazlarında imamın okuması yeterlidir. Ama gizli okunan öğle, ikindi namazlarında cemaatin de Fatiha okuması gerekir. Namazda susmak yerine elbette Fatiha okumak daha iyi ve sevaptır. Zamm-ı sure okumak tabiri yanlıştır. Zamm-ı surenin anlamı, Fatiha'ya sure eklemek demektir. Yoksa Kur'ân'da zamm-ı sure diye bir sure veya ayet yoktur. Ama kimse bu inceliği bilmiyor. Bazı imamlar da "zamm-ı sure okumak" diyor.

Prof. Dr. Süleyman Ateş

http://w9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?detay=Fatihasiz_namaz_olmaz&tarih=14.09.2009&Newsid=259345&Categoryid=4

Sağlık Bakanlığı Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürü Seraceddin Çom, ''Vatandaşlarımız, aşırı panik ve heyecana kapılmadan gereken tedbirleri alsınlar." dedi. Çom, virüsün belirtilerini şöyle açıkladı:

Seraceddin Çom, Ankara'da domuz gribinden bir kişinin yaşamını yitirmesi nedeniyle AA muhabirine yaptığı açıklamada, domuz gribinin Türkiye ve dünyada şimdiye dek çok ağır seyretmediğini, vakaların büyük çoğunluğunun hastalığı ayakta geçirdiğini söyledi.

Domuz gribi nedeniyle hastaneye yatışların nadir olduğuna işaret eden Çom, ''Çok nadiren de olsa birtakım yan etkilerle komplikasyonlarla karşılaşabiliyoruz. Ama bu her hastada böyle olacağı anlamına gelmez'' bilgisini verdi. Çom, vatandaşlara, aşırı panik ve heyecana kapılmadan gereken önlemleri almalarını, Sağlık Bakanlığı'nın uyarı ve duyurularını izlemelerini önererek, kişisel korunma önlemlerinin alınmasının önemini vurguladı.

-''GENÇ ERİŞKİN KİŞİLERDE ÖLÜMLERE SIK RASTLANMIYOR''-

Domuz gribinin yaygınlaşmaması ve ölümlü vakaların olmaması için aşıları bir an önce Türkiye'ye getirmek için çaba gösterdiklerini ifade eden Çom, domuz gribinden korunmada aşının etkisine dikkati çekti.

Çom, normalde genç erişkin kişilerde domuz gribinden ölümlere çok sık rastlanmadığını, bu kişilerin hastalığı daha kolay atlattıklarını bildirdi.

Çom, Ankara'da yaşamını yitiren kişinin, altta yatan bir başka hastalığının bulunup bulunmadığını da araştırdıklarını kaydetti.

Vatandaşların her grip belirtisinde hastaneye gitmelerinin gerekmediğini belirten Çom, ''Ancak nefes daralması, morarma, düşmeyen ateş halinde gecikmeden bir sağlık kuruluşuna başvurulmalı'' uyarısında bulundu.

Çom, bilinçli hareket edilmesi durumunda bu sürecin en az zararla atlatılabileceğini sözlerine ekledi.

AA

http://www.haber7.com/haber/20091024/Nefes-daralmasi-ve-morarma-varsa.php

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, ''sadakatsiz davranan'' kocayı ağır kusurlu sayarak, eşine 100 bin lira manevi tazminat ödemesine ilişkin yerel mahkeme kararını onadı.

İstanbul'da kuyumculuk yapan kocaya, eşi, aldatıldığı iddiasıyla boşanma davası açarak, kendisi için 2 bin 500 lira, çocukları için 5 bin lira nafaka ve 150 bin lira maddi, 300 bin lira manevi tazminat istedi.

Kadıköy 1. Aile Mahkemesi, davalı eşin ''sadakatsiz davranarak ağır kusurlu'' olduğunu belirterek, davacı eşine çocukları için 2 bin lira, 150 bin lira maddi, 100 bin lira da manevi tazminat ödemesine hükmetti.

Davalı eşin kararı temyiz etmesi üzerine Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, ''daha uygun miktarda manevi tazminata'' karar verilmesi gerekçesiyle, yerel mahkeme kararının manevi tazminata ilişkin kısmını bozdu, diğer kısımları onadı.

Yerel mahkeme, ''aldatan eşin mali durumunun Türkiye'deki normal yaşam standardının üzerinde olduğunu, bu nedenle manevi tazminatı ödeyecek durumunun bulunduğuna'' işaret ederek, ilk kararında direndi.

Direnme kararının temyiz edilmesi üzerine dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurul tarafından görüşüldü.

Kurul, Kadıköy 1. Aile Mahkemesi'nin ''100 bin lira manevi tazminat ödenmesine'' ilişkin direnme kararını onadı.

AA

http://www.haber7.com/haber/20091022/Sadakatsiz-koca-tazminat-mahkumu.php

AHMET Türk'ün ılımlı çağrıları, "Zafer falan yok ortada, kazanan, kaybeden yok" gibi makul konuşmaları havada kalıyor.
"İlk gün heyecanı" diyebileceğimiz beşeri duyguların ötesinde, örgütlü bir "siyasi savaş" yapılıyor.
Dağdan inenlerin getirdiği "mektup" bir uzlaşma ve barış arayışının değil, bir siyasi savaşın yol haritasını yansıtıyor. Tek bir örnek: Ahmet Türk, "açılım"ın önünü açmak gibi iyi bir niyetle, "Anayasal güvence talebimizi geri çektik" diye konuşmuştu. Amacı çıtayı aşağıya çekerek uzlaşılabilir bir zeminin oluşmasına katkıda bulunmaktı. Halbuki PKK'lıların getirdiği "mektup"ta "Kürt kimliği temelinde anayasal güvence" vurgusu yapılıyor.
Tablo şudur: Öcalan'ın şahsına kilitlenmiş bir siyasi savaş makinesi ve kitleleri karşılıklı ajite eden maksimalist talepler!
Böyle bir yapıda Ahmet Türk'ün itidal çabası elbette boşa gidiyor.

Totaliter yapı
DTP ve selefi olan partilere bir bakın: Öcalan daima kadro değiştiriyor, siyaset sahnesine hep yeni isimler sürüyor. Bu yüzden Kürt siyasetinde bir türlü "politik tecrübe" ve "politik olgunluk" oluşamıyor.
Lenin'in totaliter "öncü parti" modelini uyguluyor: Kitlelerin katılımına dayanan demokratik bir örgütlenme değil, kitleleri savaşa sürmek için teşkilatlanmış totaliter bir cihaz, Leninist terminoloji ile, bir "aparat" yani!
Siyaset sahnesine sürekli yeni "kullar" sürdüğü için partiler de şahıslar da bağımsız kişilik ve siyasi olgunluk kazanamıyor, "alet" ya da "aparat" olarak kalıyor.
"Kul" sözü benim değil. Hareketi baştan beri 'içeriden' izleyen gazeteci Kürt aydını Eyüp Demir, Öteki Kürtler adlı son derece önemli yeni kitabında şunları yazıyor:
"Bu görüntüde PKK'nin öncü parti modelinin de ciddi bir payı vardır. İktidarı, gücü ve yetkiyi elinde tutmak isteyen ve her şeyi kendine bağlayan merkeziyetçi öncü parti anlayışı, legal hareketi tıkanma ve kendini tekrar etmenin eşiğine getirmesinde rol aldı. Zaman içinde de legal hareket, giderek devlet ve toplum nezdinde marjinalleşen, zenginlik olarak görülebilecek farklı renkleri yadsıyan, tekçi bir anlayışa dönüştü. Hareketin sekter ve dar kadrocu bakışı, özgür bir kişiliğin geliştirilmesinin yerine 'kulluk' veya 'uysallığı' esas aldı." (Sf. 217)

Vakit varken...
Karşımızda demokratik bir Kürt hareketi olsaydı sorun kolay çözülürdü. Çeşitli görüşler ortaya çıkardı, ortalama noktalarda çözümler geliştirilebilirdi.
Halbuki şimdi, terör bir kenara, siyasi örgütlenmesi bile totaliter nitelikte olan bir "aparat"ın ajitasyonlarıyla, maksimalist talepleriyle, dayatmalarıyla karşı karşıyayız!
O halde açılım yanlış mı?
Açılım yanlışsa, otuz beş bin kişinin ölmüş olması doğruydu demektir!
Açılım doğrudur ama etnik milliyetçi hareketin totaliter ve ajitatif karakteri, sürecin ne kadar zor ve riskli olduğunu gösteriyor.
Totaliter yapıları uzun vadede çözecek olan yine demokrasi ruhudur.
Bu süreçte, özellikle açılımı heyecanla destekleyen liberal aydınların bu totaliter yapıyı, bu maksimalist talepleri, bu siyasi ajitasyonları şiddetle eleştirmesi gerekiyor.
Demokrasiyi, bu totaliter yapıya karşı da aynı heyecanla savunmak gerekiyor!
Hiçbirimiz unutmayalım: Önümüzdeki en büyük tehlike taşkınlıkların tırmanarak çatışmalara dönüşmesidir. Bir defa kontrolden çıkarsa, felaketi zapt etmek mümkün olmaz!

http://www.milliyet.com.tr/Yazar.aspx?aType=YazarDetay&ArticleID=1153117&AuthorID=62&Date=22.10.2009&b=En buyuk tehlike&a=Taha Akyol&ver=80

Domuz gribi aşısının pazarı iştah kabartıyor. Gripten şu ana kadar 1,5 milyar dolarlık aşı sattıklarını belirten ilaç şirketi yetkilileri; bu sektörden elde edecekleri yıllık kazancın dudak uçuklatacak boyutunu böyle açıkladı.

İmalatçı şirketlerin, domuz gribi aşısından, yıllık 49 milyar dolarlık kar edebilecekleri belirtiliyor.

Büyük ilaç şirketlerinin, şimdiye kadar 1,5 milyar dolarlık aşı sattıkları ve milyarlarca dolarlık aşı bağlantısı yaptıkları, salgınların bu miktarı misliyle artıracağı belirtiliyor.

İlaç şirketlerinin, domuz gribi aşısı yanı sıra, 1 milyar doların üstünde de, mevsimsel grip aşısı sattıkları kaydediliyor.

Bu arada, grip virüsüne karşı etkili ilaçların satışlarının da, geçen yıla göre ikiye katlandığı ifade ediliyor.

Öte yandan, ABD'de salgın mevsimi yaklaşırken, domuz gribi aşısının yeterince üretilip piyasaya verilemediği kaydedildi.

ABD'de, yönetimin 120 milyon dozluk aşıyı piyasa vermeyi planladığı daha sonra bunu 45 milyona indirdiği, ancak henüz 13 milyon dozun piyasada olduğu ifade ediliyor.

Embriyonlu (döllenmiş) yumurta ile gerçekleştirilen ''inaktivasyon test''lerinin uzun sürmesi nedeniyle, hemen piyasaya verilemediği, bu nedenle, testleri hızlandırıcı teknikler üzerinde çalışılması gerektiği vurgulanıyor.

Uzmanlar, yetişkinlerde tek dozun, ancak 10 yaş altındaki çocuklarda iki dozun gerekli olacağını ve aşı hesabının da buna göre yapılması gerektiğine dikkati çekiyorlar.

AA

http://www.haber7.com/haber/20091022/Domuz-gribi-asisinda-yillik-rant-dudak-ucuklatiyor.php

Profesör Mümtaz'er Türköne, Kürt sorununun çözümü için Öcalan'ın da dahil edileceği bir genel affın şart olduğunu söyledi. Türköne, Osmanlı'nın isyan bastırırken, elebaşıları affedip, 'Başıbozuk paşası' olarak sürüp, maaş bağladığını hatırlattı. Abdullah Öcalan için de benzer bir fomül uygulanmasını gündeme getirdi: 'Apo da Bodrum Türkbükü'ne gönderilebilir' 
 
Siyasetbilimci ve Zaman Gazetesi köşe yazarı Prof. Dr. Mümtaz'er Türköne, Akşam'dan Şenay YILDIZ'a konuştu:

Kürt konusundaki çalışmaları ile oldukça iyi tanınan bir isim olan Türköne, Kürt açılımı kapsamında Polis Akademisi'nde düzenlenen üçüncü çalıştaya da davet edilen isimlerden. 'Türklük ve Kürtlük' adlı kitabı ile Türkiye'nin Kürt açılımına neden ihtiyacı olduğunu anlatan Profesör Türköne, Osmanlı'nın isyanları bastırmak için ele başıları affedip, paşalık rütbesi vererek maaşa bağladığını anımsattı ve şu öneriyi yaptı: 'Osmanlı gibi büyük düşünülmesini öneriyorum. Yani Apo'ya paşa rütbesi verilebilir. Osmanlı mantığıyla yaklaşırsanız, Bodrum Türkbükü'ne gönderilmesini öneriyorum'. Mümtaz'er Türköne'nin sorularımıza yanıtları şöyle:

- 12 Eylül davasından yargılandınız? O dönem Kürt sorununa nasıl bakıyordunuz?

12 Eylül öncesi Kürt sorunu Türkiye'de sol siyasetin konusuydu. Bizim de sosyalistlerin, Marksist-Leninistlerin arasında bir fraksiyon olarak gördüğümüz bir gruptu. Türkiye'nin Kürt siyasal hareketi ile tam olarak yüz yüze gelmesi PKK'nın 1984'te Eruh baskınından sonradır. Sanıyorum pek çok kişi de ilk kez o zaman bir ayrılıkçı Kürt hareketi ile karşılaştı.

- 12 Eylül süreci sonrası Çiller'e yazdığınız söylenen 'vatan için kurşun atan da, sıkan da şereflidir' sözü çok tartışma yarattı. O dönem mi MHP çizgisinden kaymaya başladınız?

12 Eylül sonrası Türkiye'de ideolojik kutuplaşmalar çöktü. Bu nedenle, MHP çizgisinde kırılma veya değişme değil, 12 Eylül'den sonra Türkiye'de her şey değişti, biz değişmedik. Tansu Hanım'la ilgili bana atfen söylenen bu söz benim değil. Kimin yazdığını söyleyemem ama liderlerin söylediği sözler -başkaları yazsa da- onlarındır. Abdullah Çatlı ile 12 Eylül öncesi aynı ülkü ocakları genel merkezinde çalıştık. Çatlı'nın Susurluk kazasında ölümü üzerine benim kendisi ile yakınlığım bilindiği için bu söz bana atfedildi. Ama ben yazmadım. Asıl maceram şu: 12 Eylül sürecinde birçok insan öldü veya geleceğinden oldu. Ben 'biz niye vuruştuk?' sorusunun sadece gençlik ideolojimizle açıklanabilecek basitlikte olmadığını gördüm. Mülkiye'de siyaset bilimi diploması aldıktan sonra, kendimi akademik çalışmalara verdim. Bilimsel disiplin insanı çekiç ve örs gibi vura vura şekillendirir. Artık kendini ideolojilerin dünyası ile sınıflandıracak bir tarafın kalmaz. Ben bilimsel çalışmanın şekillendirdiği bir insan olup çıktım. Herhangi bir ideolojik tercihle olaylara bakmıyorum.

GENEL AF ŞART

- Açılımın başarıya ulaşması için PKK'ya af şart mı?

Af olmadan bu iş çözülmez. Psikolojik eşiğin açılması için bu affın gerçekleşmesi lazım. Bu af, devlet tarafından iyi niyetini yapıcı tavrını gösteren bir adım olur. Ondan sonra Kürtlerin ihtiyaç duyduğu güveni sağlar.

- Bu af Öcalan'ı da kapsamalı mı?

Af kişiye özel olmaz. Meclis'ten 'Abdullah Öcalan isimli kişi bu affın dışında kalsın' diye bir af çıkaramazsınız. Türkiye bu açılım ile kendisin perişan eden sorunu çözecekse, Abdullah Öcalan'ın gözlem altında tutulması, zorunlu ikamet gibi yöntemler düşünülebilir. Bu, bir isyan bastırma yöntemi eğer devlet açısından bakarsak. Devlet isyan bastırıyor. Bunun için devlet isyanın elebaşılarını affeder. Osmanlı çok isyan bastırmış bir devlettir. İsyanı bastırırken isyanı başlatanı affeder, çok uzak bir vilayete atar, sonra da maaş bağlar ona. Bir de ayrıca paşa rütbesi verir. Bunlara da 'başıbozuk paşası' derler. Osmanlı'da 3 tür paşa vardır: Askeriye paşası, mülkiye paşası, başıbozuk paşası. Yani Apo'ya paşa rütbesi verilebilir Osmanlı mantığıyla yaklaşırsanız.

- Bir örnek var mı Osmanlı tarihinden verebileceğiniz?

Tezakir'in 4'üncü bölümünde 1860'lı yıllarda Ahmet Cevdet Paşa'nın Kozandağı isyanını bastırmaya gidişi anlatılır. İsyanı aşiret reisleri ve halkın önde gelenleri ile oturup konuşup, isyancılarla uzlaşınca, asilerin başındakilere paşalık rütbesi verip, Edirne'ye mecburi ikamete gönderiyor. Çukurova'dan Edirne'ye sürülüyor yani. Sonra da maaşa bağlanıyor.

- Abdullah Öcalan'ı nereye süreceğiz peki bu senaryoda?

Osmanlı gibi büyük düşünülmesini öneriyorum. Bana kalırsa, Bodrum'a, Bodrum Türkbükü'ne gönderilmesini öneriyorum. Cevdet Paşa olsa, öyle yapardı diyelim.

- MHP ve CHP ikna edilebilir mi af konusunda?

Türkiye'de demokratik açılım öncesi ve sonrasında özellikle batı illerinde oya dönüşmeye müsait bir anti-Kürt dalga var. MHP de, CHP de bu oyların peşinde. Toplumdaki bu dalga tersine döner ve açılımdan yana bir hava oluşursa, MHP'nin de direnç göstermesini beklemekten vazgeçeriz. MHP'nin de CHP'nin de tavrı, toplumdan gelen tepkilere göre oluşuyor.

'Bu Kalp Seni Unutur mu' ya senaryo yazıyor

GAZİ Üniversitesi'ndeki görevinden emekli olup, İstanbul'da kendisini oğlu Oğuzhan'ı (7) büyütmeye adadığını anlatan Prof. Dr. Türköne, İstanbul Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü'nde Türk Modernleşmesi dersi veriyor. İstanbul'daki yeni hayatında Tomris Giritlioğlu'nun cesaretlendirmesi ile senaryo yazmaya başlayan Türköne, 'Hatırla Sevgili'nin ardından, yeni vizyona giren 'Bu Kalp Seni Unutur mu?' ve 'Kasaba' dizileri için yoğun senaryo çalışması içerisinde olduğunu anlatıyor. Ülkücü geçmişi nedeniyle dizilerdeki sağ karakterlere hayat veren Türköne, bu hikayelerin bir kısmında tanıklık ettiği olaylardan yola çıkıyor.

EŞİMİN KONUMUNA DİKKAT EDİYORUM

- Eşinizin AKP İstanbul Milletvekili olması sizi AKP çizgisine yakınlaştırdı mı?

Biliyorsunuz erkekler eşlerinin sözünden çıkamaz (gülüyor). Her sabah hangi konuda yazacağıma dair talimatı eşimden almıyorum ama gündelik hayatta eşimin konumunu dikkate almak zorundayım. Ben bir aydınım. AKP'yi değil, politikaları içinde doğru bulduklarımı destekliyorum. Eşimin siyasette başarılı olmasını isterim ama onun bedelini o ödeyecek, ben değil.

ÖCALAN İYİ BİR TAKTİSYEN

- Bu tabloda, Öcalan'ın hala bu kadar etkin ve söz sahibi olması sizi rahatsız etmiyor mu?

Öcalan'ın PKK ve Kürt siyasal hareketi üzerinde bu kadar ağırlığını devam ettirmesinin 2 nedeni var. Birincisi, bir ortak payda olarak alternatifi yok. İkincisi, Kürtlerin kafasına yatan akılcı politikalar öneriyor. Şu anda çözümden yana olması gibi. Yoksa, 1999'dan beri cezaevinde bulunan ve 'ben devletin emrindeyim' bile diyen bir liderin bu kadar karizmasının olması imkansız görünüyor. Ben Bunu Öcalan'ın Türkiye, Kürtler ve dünyanın içinde bulunduğu siyasi şartları okuma yeteneğine ve geliştirdiği politikalar bağlıyorum. İyi bir teorisyen ve taktisyen. İyi bir stratejist olduğunu söyleyemem.

- Başbakan Erdoğan her fırsatta 'bedel ödemeye hazırız' diyor. Açılım başarılı da olsa, başarısız da bu bedel ödenecek mi?

Yapılan kamuoyu araştırmaları açılımın, toplumda tepki yarattığını gösteriyor. Ben kısa vadede açılımın tepki yaratacağını, orta vadede bu tepkinin dengeleneceğini düşünüyorum. Kürt sorununu çözmüş bir Türkiye'de MHP diye bir parti kalmaz. CHP'nin de mutlaka DTP'nin yer aldığı alanda yer alması ve rakip olması lazım. Kürt Kemalizmi'nin partisi DTP ile Türk Kemalizmi'nin partisi CHP arasında bir dengenin oluşması gerekir.

- Açılım tartışmaları ile beraber ulus-devlet konsepti de tartışılmaya başlandı. Sizce de bu geçen yüzyıla ait ve misyonunu tamamlamış bir kavram mı?

Türkiye'de ulus-devlet ile üniter devlet kavramları karıştırılıyor. Üniter-devlet, federal-devletin karşıtı. Ulus-devlet ise farklı bir şey. Ulus devletler çağının sona erdiği de bir hikaye. Dünyada hala ulus devletler düzeni işliyor. Türkiye de ulus-devlet yapısını korumak zorunda.

AĞAR HAKLI

- Mehmet Ağar 'Dağda gezeceklerine, düz ovaya inip siyaset yapsınlar' sözleri ile ilgili AKŞAM'ın Genel Yayın Yönetmeni İsmail Küçükkaya'ya 'Eğer o dönem desteklenmiş olsaydım, bu süreç çoktan çözülürdü' dedi. Siz bu sözleri için ne diyorsunuz?

O dönem ben çok yakından takip ettim. Mehmet Ağar bunu tek başına yapmadı. O dönemde bu açılım lafları başlamıştı. Sanıyorum askerlerle oturup konuştuğu zaman 'bu işi siyaset çözer' lafları ediliyordu. O da manzarayı gören bir siyasetçi olarak öne geçmek istedi. Yoksa, kendisinin icat ettiği bir şey olduğunu sanmıyorum. Evet, Ağar haklı çıktı demek lazım. Ve o zaman Ağar'a karşı çıkanların nedeni haksızdı. O, şiddetin alternatifi olan siyaseti önermişti. Siyasete karşı çıkmak şiddeti savunmak anlamına gelir.

- Siz zaten 'Türklük ve Kürtlük' adlı kitabınızda PKK'nın siyasallaşmasını desteklediniz, değil mi?

Evet, anlamına bakarsanız PKK aslında Partiya Karkeren Kurdistan açılımında bir siyasi parti. Ama şiddet araçlarını kulanan illegal bir siyasi yapı. Şiddet araçlarını bırakması demek, legal hale gelmesi demektir. Türkiye'de ihtiyaç olan da budur.

- 34 PKK'lının teslim olmasını nasıl yorumluyorsunuz?

Türkiye'de şiddet denendi ve iflas etti. Asker de bunu gördü ve hükümete 'sen çöz' dedi ve destek verdi. Askerin, hükümetin demokratik açılımında desteği var. Ben bu projenin Sadece Genelkurmay değil, MİT gibi, Dışişleri gibi büyük ölçüde devletin kurumları içinde oluşturulduğunu düşünüyorum. Tarihin bir akışı var ve bu sorunun çözümünden yana bir akış mevcut. 34 kişinin teslim olması aynı şey ve güven ortamı oluşturmak için bunlar iyi niyet gösterileri.
(Şenay YILDIZ-Akşam)

http://www.zaman.com.tr/haber.do?haberno=905979&keyfield=C3B663616C616E206261C59FC4B1626F7A756B

Cem meselesini inceliyorduk. Geçen hafta Efendimiz'in (sas) uygulamalarını ve Hanefi mezhebinin bu uygulamalar ışığındaki görüşlerini anlatmıştık.
Bir önceki yazımızda da ifade ettiğimiz gibi, tehlike, hastalık, yolculuk, hava muhalefeti gibi durumlarda Hanefiler hariç diğer üç mezhep cem'in caiz olduğu görüşündedirler. Bunların dayandıkları deliller ve bu delillere bağlı olarak Hanefilere verdikleri cevaplar şöyledir.

"Bir; cem, Efendimiz'in hayatında defalarca kendine yer bulan bir uygulamadır. Nice sahabi de hayatları boyunca cem yapmışlardır.

İki; dinin ruhunda esas olan zorluk değil kolaylıktır. Efendimiz'in umumi manada bu gerçeği dile getiren birçok hadisi vardır. Cem'in yapılmasında gözetilen gaye de zaten budur. Kaldı ki bu, bizim yorumumuz değil, bizzat cem ile alakalı hadisleri rivayet eden ashabın yorumudur. Bununla alakalı olarak "Ümmetini zora koşmak istemedi; ümmetine kolaylık olması için bu tercihi yaptı." gibi sözleri hadis kitapları arasında bulabilirsiniz. Hatta bu hususta Müslim'de geçen ve birçok sahabinin rivayet ettiği bir hadiste Efendimiz, Medine'de mukim olduğu zaman, korku veya yolculuk hali olmaksızın öğle ile ikindi ve akşam ile yatsıyı cem etmiştir. Neden sorusuna ravilerin verdiği cevap hep aynıdır: "Ümmetinden hiç kimseye zorluk çıkarmak istemediği için." (Müslim, Salatü'l Müsafirin, 49)

Üç; Hanefilerin "haberi vahidle mütevatir haber terk edilemez" görüşünü kabulleniyoruz ama cem'e verilen cevazda terk değil, zaruret ve ihtiyaç söz konusu olduğu için tahsis" söz konusudur.

Dört; Hanefilerin cem ile alakalı hadislere getirdiği suri cem'e delalet edebilecek birkaç vakıa vardır; fakat cem hadislerinin hepsine bir bütün halinde baktığınızda suri cem'e delalet etmeyecek hadisler daha fazladır. Kaldi ki cemde böyle bir şeyin şart koşulması ümmet için kolaylık değil zorluk ihtiva eder. Şartlar her zaman suri cem'e uygun olmayabilir."

Bu görüşleri serd eden diğer mezhepler sonucu şöyle bağlarlar: Alışkanlık haline getirmeksizin sadece tehlike, hastalık, yolculuk ve hava muhalefeti gibi sebeplerle cem edilebilir.

Bu bilgiler ışığında günümüze gelince; cem ne asıl ne de azimettir. Aksine ihtiyaç olduğunda kullanılacak bir istisna ve ruhsattır. Dini hassasiyeti olan, her namazı zamanında kılmaya özen gösteren bir mümin, sözü edilen şartlar tahakkuk ettiğinde bu ruhsattan takliden de olsa istifade edebilir.

Pekala cem şartlarının tahakkukuna kim karar verecek? Elbette namazı kılan mümin. Bu hususta objektif bir ölçü belirlemek zordur. Üst başlıklar halinde verdiğimiz haller, son tahlilde bir ihtiyaç veya zarureti ihtiva etmekte. Allah'a karşı sorumluluk, namazı zamanında, erkanına riayetle kılma gibi ilkeler de meydanda. "Namazım kabul olmuştur." şeklindeki vicdan itminanı da subjektik olarak herkesin imanına, bilgisine, duyarlılığına havale. İşte bunlara bütüncül gözle bakan mümin cem için şartların tahakkuk edip etmediğine kendisi karar verecek.

Son husus; hiç şüphesiz namazın vaktinde edası kazasından evladır. Mesela uçak yolculuğu esnasında namazı vaktinde eda edebilecek imkanı var ama ayakta kılmaya izin verilmediği için oturarak kılmak şartıyla. Bu durumda cem mi yoksa oturarak namazı vaktinde eda mı tercih edilmelidir? Oturarak namazı edada, namazı namaz yapan ka'de, rükû, secde gibi birçok şart kamil manada yerine getirilemeyecektir. Bu sebeple fukahanın genel yaklaşımı, Hz. Peygamber döneminde örneğinin olmamasını da ilave ederek, namaza ait erkanın tam-tekmil yerine getirileceği cem'in tercih edilmesi istikametindedir. Velev ki başka bir mezhebi taklid söz konusu olsa da. a.kurucan@zaman.com.tr

http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=906240&title=namazlarin-birlestirilmesi

Cem meselesinin günümüz şartlarında caiz olup olmadığı en çok sorulan sorular arasında. Fıkhî mezheplerin yaklaşımları ve görüşlerini temellendirdikleri deliller ışığında, sorularda ifade edilen detaylara girmeden, genel ilkeler çerçevesinde bu hususu intikale çalışacağız. Fakat buna geçmeden önce, bir konuya açıklık getirmek, daha doğrusu herkesin bildiği o konuyu bir kez daha vurgulamak lazım.
Namaz, "Namaz, müminlere belirli vakitlere bağlı olarak farz kılınmıştır." (5/103) ayetinin mucibince, her bir namaz için takdir buyrulan zaman diliminde kılınması gerekli olan bir ibadettir. Başka bir ifadeyle, vaktinde eda edilmesi itibarıyla eda dediğimiz bu keyfiyet, namazda asıl ve esastır. Vakti haricinde kılınan namaz ise fıkıh literatüründe kaza diye isimlendirilir. Namazın Hak katındaki makbuliyeti, kulluk borcunu ifa ile elde edilecek vicdani tatmin ve inşallah ahirette alınacak mükafat açısından Efendimiz'in (sas) namazın vaktinde eda edilmesi ile alakalı birçok beyanı vardır. Kaldı ki kendisinin fiili tatbikatı, bu tatbikatta göstermiş olduğu hassasiyet de Efendimiz'in (sas) meseleye bakışını ve verdiği önemi göstermesi bakımından oldukça önemlidir.

Bu kısa hatırlatmadan sonra cem'e geçebiliriz. Cem, -namazların birleştirilmesi de diyebiliriz- öğle ile ikindi, akşam ile yatsı namazının herhangi birisinin vaktinde peşi peşine kılınması demektir. İkindi öğle, yatsı akşam vaktinde kılındığında cem-i takdim, tersi olduğunda cem-i tehir adını alır. Sabah namazı ise hiçbir şekilde cem'in konusu olamaz.

Cem, yukarıda namazların vaktinde edası ile alakalı sunduğumuz çerçevenin dışında ama çeşitli sebeplerle, seyrek de olsa bizzat Efendimiz'in (sas) uygulamaları içinde yerini almaktadır. Nedir bu uygulamalar? Hangi şartlarda Allah Rasûlü (sas) cem yapmış?

Bu konuda hadis kitaplarında var olan vakıaları tek tek sıralamak, gazete makalesinin sınırlarını aşar. Onun için söz konusu vakıaların kategorize edilerek toplandığı üst başlıkları sunalım. Efendimiz (sas) hacda Arafat ve Müzdelife'de, yolculuk esnasında, hastalıkta, kar, yağmur, çamur gibi insanların camiye gelmesine mani olacak derecedeki hava muhalefetinde, gerek savaş gerekse başka sebeplerle korkunun hasıl olması gibi -ki bunu tehlike diye de isimlendirebiliriz- ihtiyaç ve zaruret durumunda namazları cem etmiş veya cem edilmesine izin vermiştir.

Bu vakıalara bir bütün olarak bakan mezheplerin cem meselesindeki yaklaşımlarına gelince; çok kısa ifade ile Hanefi mezhebi Arafat ve Müzdelife haricinde cem'i kabul etmez. Diğer mezhepler ise, bazı spesifik meselelerde kendi içlerinde görüş ayrılıkları olsa da, yukarıda sıraladığımız meşru mazeretlere binaen cem'i caiz görürler.

Hanefi mezhebinin hac haricinde cem'i kabul etmeyiş nedeni, Kur'an ve Hz. Peygamber'in (sas) genel uygulamaları ile tevaturen sabit olan namaz vakitlerinin ahad bir haberle terk edilemeyecek olması. Bunu usul diliyle ifade edecek olursak, tevaturen sabit olan haberler ahad haberlerle terk edilemez. Görüldüğü gibi söz konusu hadisleri Hanefiler ret veya inkar ediyor değil, sadece ferdi rivayetlerle sabit olan ve nadiren gerçekleşen vakıaların, bir hükme medar olamayacağını söylüyorlar. Pekala cem'in gerçekleştiği bu hadisleri nasıl yorumluyorlar derseniz; "cem'i muvasalava" veya "cem'i suri" adını verdiğimiz, cem edilen namazların ilkinin kendi vaktinin son cüzünde, diğerinin ise ilk cüzünde kılındığı şeklinde açıklama getiriyorlar.

Haftaya bitirme niyetiyle.

http://www.zaman.com.tr/yazar.do?yazino=903571

Uzmanların "mevsimsel griple benzerlik gösteren bir hastalık" olarak yorumladığı ve ülkemizde her geçen gün yayılan H1N1 virüsü (Domuz gribi) özellikle çocukları tehdit ediyor. Peki çocuklarımızı bu hastalıktan nasıl koruruz?

Ceyda ERENEOĞLU'nun haberi

Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ender Pehlivanoğlu, "domuz gribinin, mevsimsel griple benzerlik gösteren bir hastalık" olduğunu söyledi.

Prof. Pehlivanoğlu, "Mevsimsel grip, ülkemizin de yer aldığı kuzey yarımkürede bu yıl da hızlı yayılma eğilimi
göstermeye başladı. Bu nedenle enfeksiyonla mücadele ederek direnç kazanamamış küçük çocuklar arasında ve okullarda grip salgınları görülecektir" dedi.

Griple domuz gribinin belirtilerini öğrenin

Prof. Pehlivanoğlu'na göre H1N1 virüsünün neden olduğuhastalığın ana belirtilerini "ateş, boğaz ağrısı, baş ve eklem ağrıları" oluşturuyor. Öksürük, burun akıntısı ve tıkanıklık her tür gripte görüldüğü için domuz gribinde ateş günlerce yüksek devam ediyor. Bu nedenle belirtilere ek olarak 3 günden daha uzun süren ateşli gripte H1N1'den şüphelenilmesi gerekiyor.

Kimler risk altında?

Anne karnındaki bebekler
2 yaşından küçükler
Astım hastaları
Kötü beslenenler
Beyin hastalığı olanlar
Kronik hastalığı bulunanlar
Diyabet, Obezite
Böbrek, karaciğer ve kalp hastalığı olanlar.

Risk grubunda olmayan çocuklar, ilaç almasın

Risk grubunda olmayan çocukların özel ilaç tedavisine ihtiyaç duymadıklarını belirten Prof. Dr. Pehlivanoğlu, virüsün bölünerek çoğalmasını önleyen antiviral ilaçların, çocuklarda çok sayıda yan etkiye yol açabileceğini söylüyor. "Grip tedavisinde doktor kontrolünde verilen iki tür ilacın etkili olduğunu belirten
Pehlivanoğlu'na göre, ağır hastalık geçiren çocuklar ve risk grubunda bulunanlarda
antiviral ilaçlara başlanması gerekiyor.

Annenin öpücüğü mikropları öldürür

Prof. Dr. Ender Pehlivanoğlu, "Anne sütünde bulunan birçok madde ve hücreler, grip virüsünün en etkili ilaçlarıdır" diyor. Bazı durumlarda ise yeni ortaya çıkan virüse karşı tam korunmada anne sütü bile yeterli olmayabiliyor. Burada devreye giren bir gerçek, mucize gibi bir sonuca işaret ediyor. Daha önce enfeksiyon geçirmiş ya da belirtisiz olarak geçirmekte olan anneler, bebeklerini korumak için onlara özel ilaçları kendi vücutları içinde üretiyor. Prof. Dr. Pehlivanoğlu'na göre bu, doğanın annelere ilaç sanayiinden çok daha önce verdiği bir olanak. Çocuğunu öperek onun bedenindeki mikrop ve çevresindeki maddeleri yutan anne, bağırsağında bunları emerek, lenf bezleri sayesinde mikropları ve grip virüsünü öldürmek için gerekli antikorları üretmiş oluyor. Bu sihirli sistemin işleyişi doğa dışında taklit edilemiyor.

GAZETE HABERTÜRK

http://www.haber7.com/haber/20091022/Cocuklari-domuz-gribinden-nasil-koruruz.php

"Rabb'in, ancak kendisine kulluk etmenizi ve anne babaya iyi davranmanızı emretti. Onlardan (anne veya babanızdan) biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırsa sakın onlara öf bile deme, onları azarlama; her zaman onlara güzel değerli sözler söyle, acıyarak onlara daima kucak aç ve yumuşak davran ve "Ya Rab beni küçükken bakıp büyüttükleri gibi sen de şimdi onlara acı, diyerek dua et!" (İsra; 24)

Seyredenlere yukarıdaki ayeti hatırlatan güzel bir video:

http://www.youtube.com/watch?v=XCNnt6-ICQM#normal